tag:blogger.com,1999:blog-67882474610138827492024-03-06T01:10:10.219+01:00Dawno, dawno temu...czyli o starych książkach dla młodego czytelnikaMadikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.comBlogger28125tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-62201366990040002792016-12-27T21:22:00.001+01:002016-12-28T10:31:51.474+01:00O czym szumią wierzby - Kenneth GrahamNigdy nie lubiłam zwierzaków przebranych za ludzi. Może dlatego nie starałam się zbyt gorliwie nadrobić zaległości z angielskiego
klasyka, który ominął mnie w dzieciństwie. Planowałam sięgnąć po książkę dopiero wtedy, kiedy dorosną do niej moje dzieci.
Skusiło mnie jednak najnowsze wznowienie z ilustracjami Ingi Moore, opublikowane przez wydawnictwo Zysk i Ska.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOUGaZm9mzkKzJCWbcDjuBSV-BqVeef4yxf0QDog5adHtqMfn40Lo_V269vKvUUQgzfs9qP2y8Q65IjIKN2OtGV869TYF-vr6OlozXpJhSc7d60Ownr4838R5CKYRqw5Z81pI6pKLgyXWQ/s1600/IMG_6636+%25282%2529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOUGaZm9mzkKzJCWbcDjuBSV-BqVeef4yxf0QDog5adHtqMfn40Lo_V269vKvUUQgzfs9qP2y8Q65IjIKN2OtGV869TYF-vr6OlozXpJhSc7d60Ownr4838R5CKYRqw5Z81pI6pKLgyXWQ/s400/IMG_6636+%25282%2529.JPG" width="335" /></a>
</div>
<br />
Trzeba przyznać, że "O czym szumią wierzby" ma szczęście do doskonałych ilustratorów. Chociaż pierwsze wydanie z 1908
r. ukazało się bez obrazków, to kolejne okraszone były dziełami naprawdę znakomitych twórców.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;">
<tbody>
<tr>
<td style="text-align: center;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWr3Yz4tu-E6i7IPg4z20QH-_ugFf7WYzELwMDm0iglMpswGCySlSxG3HymSdbAFEw5aL4izu5lcobirHSta4Cd-ACml4cB-AdXbWlMdSeh4zanw23NKP09DoR49xc3zI8iYX3KbRhFRNA/s400/Wind-in-Willows_Cover.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="255" /></td>
</tr>
<tr>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;">Pierwsze wydanie z 1908 - bez ilustracji, ale z piękną grafiką Grahama Robertsona na okładce.</td>
</tr>
</tbody>
</table>
<div style="text-align: center;">
</div>
<br />
Wśród ilustratorów byli m.in.: Paul Bransom w 1913 r., w dwadzieścia lat później E.H. Shepherd (tak, ten od jedynego
słusznego Kubusia Puchatka; podobno jego ilustracje zyskały przed publikacją aprobatę autora), w 1940 r. Arthur Rackham (stworzył też piękne
ilustracje do Alicji w Krainie Czarów), w 1966 r. Tasha Tudor (ciekawa postać, kobieta, która postanowiła... żyć w przeszłości),
Michael Hague w 1980 r., Inga Moore w 1996 r., Scott McKowen w 2005 (autor ciekawych i nietypowych ilustracji do wielu literackich
klasyków), Robert Ingpen w 2007 r.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;">
<tbody>
<tr>
<td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeeZt9Yubq0uDNbilYO4QZMjg_Da8etRAOzcy7hlNInSFTw318RuzN1AlH6Pt_nfhVk4l2fePRcOZENBgooM2_cKPeh_i0J07kFtqhgVvpytH9ZJHwE54nUHLgz8Yu9FHWMzXa0AJ4abJl/s1600/paul+branson.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeeZt9Yubq0uDNbilYO4QZMjg_Da8etRAOzcy7hlNInSFTw318RuzN1AlH6Pt_nfhVk4l2fePRcOZENBgooM2_cKPeh_i0J07kFtqhgVvpytH9ZJHwE54nUHLgz8Yu9FHWMzXa0AJ4abJl/s400/paul+branson.jpg" width="282" /></a>
</td>
</tr>
<tr>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ilustracja autorstwa Paula Bransoma.</td>
</tr>
</tbody>
</table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;">
<tbody>
<tr>
<td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhteFuN0ygphS3ARNPujs3pCm44lv1jaftWRZyS7PaTK1sntfTyjC-Nn2PVIZTVXiG4qfolmk4jV442ibSi4rC4Cq48k66tNpnMneQC9-tf_9aWmBoS0EIN-3235GxcM3x27mjCsNQM8psN/s1600/e-h-shepard.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhteFuN0ygphS3ARNPujs3pCm44lv1jaftWRZyS7PaTK1sntfTyjC-Nn2PVIZTVXiG4qfolmk4jV442ibSi4rC4Cq48k66tNpnMneQC9-tf_9aWmBoS0EIN-3235GxcM3x27mjCsNQM8psN/s400/e-h-shepard.jpg" width="315" /></a>
</td>
</tr>
<tr>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;">Okładka z ilustracją Ernesta H. Sheparda.</td>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td>
</tr>
</tbody>
</table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;">
<tbody>
<tr>
<td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPJ6zbxJNtwCrsiGOvEUq65xYZxr7CICTvbg001T4F7u0UOHGQ7I8aThXWLc3qaoyhdmMOVv3P8WfptESLd_FRLgcQMIA0IHSHQryaEJrPWz3Q4i4dMSXrfbLRGJgewlfeMcU5eg2Z5XPN/s1600/arthur+rackham.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="282" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPJ6zbxJNtwCrsiGOvEUq65xYZxr7CICTvbg001T4F7u0UOHGQ7I8aThXWLc3qaoyhdmMOVv3P8WfptESLd_FRLgcQMIA0IHSHQryaEJrPWz3Q4i4dMSXrfbLRGJgewlfeMcU5eg2Z5XPN/s400/arthur+rackham.jpg" width="400" /></a>
</td>
</tr>
<tr>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ilustracja Arthura Rackhama.</td>
</tr>
</tbody>
</table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;">
<tbody>
<tr>
<td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixUICQmbmPOhd87prcubLE2LgofWxrg8XNlOckgDiQ5NAM32f70lHLdhE232tQUlQXZyXgnXJIpaCmSfsKW05CBexxNtZkwnObugcpGRh2f7QwH9HM-8VK1gnwnW0DjawIzvitK6_ZX-rx/s1600/tasha+tudor.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixUICQmbmPOhd87prcubLE2LgofWxrg8XNlOckgDiQ5NAM32f70lHLdhE232tQUlQXZyXgnXJIpaCmSfsKW05CBexxNtZkwnObugcpGRh2f7QwH9HM-8VK1gnwnW0DjawIzvitK6_ZX-rx/s400/tasha+tudor.jpg" width="286" /></a>
</td>
</tr>
<tr>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;">Okładka z ilustracją Tashy Tudor.</td>
</tr>
</tbody>
</table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;">
<tbody>
<tr>
<td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsfiDu4Z0ewxdMeSPjWAExQZMdEfGftUnbqy-k9-q8imhiKBu-yrux0S0HHVRyXCqGmh_nhD8d9TvIxW8huhE1fGYFwfe2-RXxk2pZLs7ITUyW8d44qu47s2ydCX4llmQOaxujFBJcTeEl/s1600/michael+hague.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsfiDu4Z0ewxdMeSPjWAExQZMdEfGftUnbqy-k9-q8imhiKBu-yrux0S0HHVRyXCqGmh_nhD8d9TvIxW8huhE1fGYFwfe2-RXxk2pZLs7ITUyW8d44qu47s2ydCX4llmQOaxujFBJcTeEl/s400/michael+hague.jpg" width="322" /></a>
</td>
</tr>
<tr>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;">Okładka wydania ilustrowanego przez Michaela Hague.</td>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td>
</tr>
</tbody>
</table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;">
<tbody>
<tr>
<td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxY2wIDO71caqdWdh-WgaXaxdVSrkrgSo5jQyNcP0FiB-XN20bCkqNo9L4I8fZ6Nj7XKd_F4M1jmx0WowQCItM3prrhdpESccNQDASWOWa38IxHlvfJrvt4F_rDYnn1nuLYcjECgvNoyYU/s1600/robert+ingpen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxY2wIDO71caqdWdh-WgaXaxdVSrkrgSo5jQyNcP0FiB-XN20bCkqNo9L4I8fZ6Nj7XKd_F4M1jmx0WowQCItM3prrhdpESccNQDASWOWa38IxHlvfJrvt4F_rDYnn1nuLYcjECgvNoyYU/s400/robert+ingpen.jpg" width="361" /></a>
</td>
</tr>
<tr>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;">Okładka wydania z ilustracjami Roberta Ingpena.</td>
</tr>
</tbody>
</table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;">
<tbody>
<tr>
<td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisVTSqKZgUlTMEq5pdoPP8sdLmXbByJDEUVYRowPwp28oMhqbSNeVNhaEiTrmpb8aKhamBOlufUNBD8Hsu6H_4wgrcTmfJAT8w0rzfewkEDk9syncy8ubM7apcNCeX6qnr6Cjz0vccI5aH/s1600/scott+mckowen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisVTSqKZgUlTMEq5pdoPP8sdLmXbByJDEUVYRowPwp28oMhqbSNeVNhaEiTrmpb8aKhamBOlufUNBD8Hsu6H_4wgrcTmfJAT8w0rzfewkEDk9syncy8ubM7apcNCeX6qnr6Cjz0vccI5aH/s320/scott+mckowen.jpg" width="240" /></a>
</td>
</tr>
<tr>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;">Okładka z ilustracją Scotta McKowena.</td>
</tr>
</tbody>
</table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;">
<tbody>
<tr>
<td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPLS4SCXof55InEy2m1HXuFcpz3LbeqoMNHBE3Z5Idn3suVcGRxMZtTJ4g3oLysU6iYUyAoXKCtH1k-rZzC9c6ToKJlF37WoaMMNW0oU60puszP3lgymJeDrz5URIFuON7rwZqt-XRQoEr/s1600/benson.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPLS4SCXof55InEy2m1HXuFcpz3LbeqoMNHBE3Z5Idn3suVcGRxMZtTJ4g3oLysU6iYUyAoXKCtH1k-rZzC9c6ToKJlF37WoaMMNW0oU60puszP3lgymJeDrz5URIFuON7rwZqt-XRQoEr/s320/benson.jpg" width="208" /></a>
</td>
</tr>
<tr>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;">Okładka z ilustracją Patricka Bensona.</td>
</tr>
</tbody>
</table>
<br />
Przeglądając te obrazki zamarzyłam o wydaniu kolekcjonerskim, zawierającym ilustracje różnych twórców. Zresztą niejedno
dzieło zasługiwałoby na taką wersję, choć ze względów komercyjnych pewnie nie ma na to szans na polskim rynku. Jeśli więc
musicie zdecydować się na wydanie ilustrowane przez jednego artystę, gorąco polecam to zilustrowane przez Ingę Moore - niektóre
obrazy po prostu zapierają dech w piersiach.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv23VApaMFHXG2dplNhKR3f5kCM-42_k8PUwDnNNus39GsvuNyJt3I9u_mYq9EIXHO3xW3zPrzhoXSnx10fCd3VR-hYBbVUI8uchc-LfL-uNJzcRCgwUnSoym2VK8CISNpERutED3ZQHX-/s1600/IMG_6639+%25282%2529.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="273" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv23VApaMFHXG2dplNhKR3f5kCM-42_k8PUwDnNNus39GsvuNyJt3I9u_mYq9EIXHO3xW3zPrzhoXSnx10fCd3VR-hYBbVUI8uchc-LfL-uNJzcRCgwUnSoym2VK8CISNpERutED3ZQHX-/s400/IMG_6639+%25282%2529.JPG" width="400" /></a>
</div>
<br />
W dodatku wydawnictwo stanęło na wysokości zadania i stworzyło piękną oprawę książki, okładka (z obwolutą), gruby
papier, ładny font i layout, wszystko o sprawia, że książkę po prostu z przyjemnością trzyma się w ręku - nawet jeszcze zanim
zacznie się czytać.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRGE9CztDmZNJgD4gXk-Q7OGN1A8bskeFO_3nM9RJovgpRLAPi3s4tcb_bOqBTVAJXw2Ghi1MPd4vvO9S-6Cuyc8uVZzbFnDw6WF4hXiJ7p1nmYimSbm9A0Xd4u26yEl3wFomG29dNmdB4/s1600/IMG_6637+%25282%2529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRGE9CztDmZNJgD4gXk-Q7OGN1A8bskeFO_3nM9RJovgpRLAPi3s4tcb_bOqBTVAJXw2Ghi1MPd4vvO9S-6Cuyc8uVZzbFnDw6WF4hXiJ7p1nmYimSbm9A0Xd4u26yEl3wFomG29dNmdB4/s400/IMG_6637+%25282%2529.JPG" width="400" /></a>
</div>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgric_HvTYZmxnlOxnb3UswMmPwg2oCn3I3Hv1wTSe2J8vLbU1EqKVMWwcXnvg4jYfO2XIYsQujOKIOYfSOxTIEznG9m_cYij7w6yzZPBVDAFavqrxgKiwhrf5G4ko6na7IIGuzkE_zlATv/s1600/IMG_6642+%25282%2529.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgric_HvTYZmxnlOxnb3UswMmPwg2oCn3I3Hv1wTSe2J8vLbU1EqKVMWwcXnvg4jYfO2XIYsQujOKIOYfSOxTIEznG9m_cYij7w6yzZPBVDAFavqrxgKiwhrf5G4ko6na7IIGuzkE_zlATv/s320/IMG_6642+%25282%2529.JPG" width="272" /></a>
<br />
Chociaż do antropomorficznych zwierząt, żyjących w świecie, jaki znamy, podchodzę nadal bardzo sceptycznie, zachwyciłam
się powieścią Grahama. Jest do szpiku kości (hmm... do szycia grzbietu?) angielska, z wycieczkami łodzią po rzece, herbatkami
przy kominku, spacerami gościńcem, polami, opłotkami i malowniczymi miasteczkami oraz z bogatym dworem Ropucha. Zwracałam
ogromną uwagę na te sielskie, ciepłe obrazki - może dlatego, że czytałam książkę pod choinką - i zachwycałam się opisami
puszczy. Nie obawiajcie się jednak, książka nie stała się sławna tylko dzięki przemiłej atmosferze i opisom przyrody - jest
tu przecież solidna porcja akcji, której dzieci nie potrafią oprzeć się od stu lat z hakiem.<br />
<br />
Wszytko rozpoczyna się pewnego wiosennego dnia, kiedy Kret - zmęczony i znudzony wiosennymi porządkami - opuszcza swój dom
i wyrusza naprzeciw nowego, pełnego przygód życia - chociaż nie ma o tym jeszcze pojęcia.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdVEYZIp-UzKs79JqX1zeEneu-URyDDVs9beCe08wZFRblFAUTzueK5fhlOtq8RVk5b3sbroeMeWd__1uLLNXX-DwmJmCJaa-eNmRiW_2XoGB7yf-pp8I_D8WnnaiwMTN8knxHqeQowVKb/s1600/IMG_6648+%25282%2529.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdVEYZIp-UzKs79JqX1zeEneu-URyDDVs9beCe08wZFRblFAUTzueK5fhlOtq8RVk5b3sbroeMeWd__1uLLNXX-DwmJmCJaa-eNmRiW_2XoGB7yf-pp8I_D8WnnaiwMTN8knxHqeQowVKb/s640/IMG_6648+%25282%2529.JPG" width="536" /></a>
<br />
<br />
Zachwycony pięknem Rzeki, ujrzanej po raz pierwszy w życiu, przyjmuje zaproszenie na wyprawę łodzią od sympatycznego Szczura
Wodnego. Zanim się obejrzy, okazuje się, że na dobre porzuca swój ciasny, ciemny domek. Przenosi się nad rzekę do domu Szczurka,
poznaje jego kompana, bogatego i szalonego Ropucha, który nie potrafi oprzeć się żadnej pokusie, a także statecznego odludka
Borsuka, mieszkańca groźnej puszczy. W takiej puszczy łatwo się zgubić, z czego kret, zwierzak, który dotąd niewiele wyłaził spod ziemi, nie zdaje sobie sprawy... W dodatku problemów przysparza Ropuch,
opętany nową samochodową manią, która zaprowadzi go trzy razy do szpitala a raz - do więzienia.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPNTys6tnlviEvrGCDRo01jSlQOcZvU4nLfWWbYwM7pMVscifhNAoVgB_Lg4nLtBZRHfPS0-Wx_ZgwMSs4bm9-prKnL-bV7LcPTq0dJEQ6gwLJjsqLYS-tS4_1Tczi4D2DBDXDd-MsuXpB/s1600/IMG_6641+%25282%2529.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPNTys6tnlviEvrGCDRo01jSlQOcZvU4nLfWWbYwM7pMVscifhNAoVgB_Lg4nLtBZRHfPS0-Wx_ZgwMSs4bm9-prKnL-bV7LcPTq0dJEQ6gwLJjsqLYS-tS4_1Tczi4D2DBDXDd-MsuXpB/s400/IMG_6641+%25282%2529.JPG" width="400" /></a>
</div>
<br />
Nie sposób nie wspomnieć tu o ciekawej historii powstania powieści. Kenneth Graham, osierocony w dzieciństwie przez
matkę, został wraz z trójką rodzeństwa oddany na wychowanie babce, mieszkającej w Berkshire. Mimo półsieroctwa i odrzucenia
przez nadużywającego alkoholu ojca, dzieciństwo Grahamów było szczęśliwe, wręcz idylliczne, a odbywane pod opieką wuja wycieczki łódką po
rzece znalazły - być może - odzwierciedlenie w "O czym szumią wierzby". Dorosły Graham wydał m.in. dwa tomy opowieści, doskonale
przyjętych przez krytykę: <i>The Golden Age</i> i <i>Dream Days</i>, po czym przez 10 lat nie napisał nic więcej. W tym czasie
urodził się jego jedyny syn, Alastair. Chłopak, zwany Myszą, urodził się niewidomy na jedno oko i cierpiał na liczne choroby
w trakcie swojego krótkiego życia. Dwa dni przed swoimi 20. urodzinami popełnił samobójstwo. Powieść "O czym szumią wierzby"
powstała na podstawie bajek, które Kenneth Graham wymyślał dla syna. Kilkoro wydawców odrzuciło przesłany tekst, ale kiedy
wreszcie udało się go wydać, natychmiast zyskał popularność wśród młodych (i nie tylko) odbiorców. Do wielbicieli powieści
należeli m.in. Krzyś, przyjaciel Kubusia Puchatka, czyli Christopher Robin Milne, a także jego matka i ojciec A.A. Milne,
który zresztą przeniósł część książki na scenę teatru, a także prezydent Teodor Roosevelt.<br />
<br />
W 1958 r. książka otrzymała w Ameryce nagrodę im. Lewisa Carolla. Wielokrotnie przenoszona była na scenę (m.in jako
sztuka A.A. Milnego "Toad of the Toad Hall") i na ekrany. Najbardziej znaną ekranizacją jest serial animowany (kukiełkowy)
BBC z lat 1984-1990, z jednej strony chwalony, z drugiej - przez wiele dzieci uznawany za upiorny. W Polsce wyświetlano
go jako dobranockę, ale został zdjęty z anteny na skutek protestów rodziców (za Wikipedią).<br />
<br />
W Polsce "O czym szumią wierzby" opublikowano po raz pierwszy w 1938 r., w pięknym przekładzie Marii Godlewskiej. W
latach 90. powieść doczekała się dalszego ciągu, brytyjski pisarz William Horwood napisał cztery sequele, z których trzy
wydano także w Polsce (<i>Zima pośród wierzb</i> <i>/ The Willows in Winter</i>; <i>Tryumf Ropucha</i> / <i>Toad Triumphant;</i><i>Nad rzeką i tam dalej</i> / <i>The Willows and Beyond; </i><i>The Willows at Christmas</i>).<br />
<br />
Kenneth Graham, <i>O czym szumią wierzby</i>, tłum. Maria Godlewska, il. Inga Moore, Zysk i ska 2016. <br />
<br />Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-26775589223037260122016-12-01T14:23:00.000+01:002016-12-01T14:23:24.971+01:00Widmo z Głogowego Wzgórza - Edward Fenton<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn0Mqd6C1dMRXEoSfWZhloyXqBvTfxd1xeAHo9aS_TOsMgxtL-6DPfmk5UW-Y6fdNerW8fv7iZqEEsv_PHyS3wh1Eu-4iWZQzSfVXkkfaKnGy2wCBKU9xVnLOL023wkui21wDB5aJrxVs0/s320/201602101150000.80933600d.jpg" width="225" /><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCfYX9UWgUI7JpmvHO7Xi0ZooAGuAc5XoVUDtAWgvdWjUJ061xhQ3IlAQcoE3jCWmu-JW70g75tu4MimrbvW6TFeAbbmr4Cq0adVJIMDijBZNJRHK5P0D96HPXBpevHEAqGrRavABV3sFM/s320/atenaI6CFPLUF.obr.jpg" width="221" /></div>
<br />
<br />
Trafiłam na tę powieść zupełnym przypadkiem, zdjęłam ją z bibliotecznej półki tylko dlatego, że zainteresowała mnie okładka. Uczciwie przyznaję, że nigdy wcześniej o niej nie słyszałam i zarazem nie mogę odżałować, ze mnie tak doskonała powieść ominęła w dzieciństwie.<br /><br />
Akcja rozgrywa się w latach 50. XX w. Dwunastoletni James przyjeżdża na weekend do kuzynów, Amandy i Obiego, których rodzice kupili właśnie bardzo stary dom na odludziu. Dom należał do zdziwaczałej starszej pani, artystki-rzeźbiarki. Nikt jej za dobrze nie znał, niemal nikt nie utrzymywał z nią bliskich kontaktów. Podobno była bardzo bogata, ale jej majątek zaginął. Spodziewałam się spontanicznie uformowanej młodzieżowej grupy poszukiwaczy skarbu, ale autor mnie zaskoczył, bo to nie dzieciaki przejmują pałeczkę. Dom zostaje nagle odcięty od świata przez śnieżycę, nie ma prądu, wody, ogrzewania i zapasów żywności, a za oknami... Czyżby ktoś się tam czaił? Dorośli opowiadają sobie historie o duchach i nie wiadomo, czy właśnie one wytwarzają ten nastrój niepokoju, czy może jednak jakieś widmo krąży wokół domu. Starego ciemnego, skrzypiącego domu na odludziu... Ja tam miałam dreszcze. Doskonała lektura na zimę, zresztą doskonała lektura w ogóle.<br />
<br />
Pierwsze polskie wydanie pochodzi z 1969 r. Zostało wznowione w 1973 r. z tą samą
okładką (na zdjęciu powyżej). Najnowsze wznowienie - to z cukierkową okładką (też zdjęcie powyżej) - miało miejsce w 2000 r. Ładny obrazek, ale to całkiem
nie ten klimat. Nie tracę nadziei na kolejne wznowienia, bo szkoda by była wielka - zapomnieć taką dobrą książkę.<br />
<br />
"Widmo..." doczekało się kontynuacji pt. „The Riddle of the Red Whale”, której niestety nie przetłumaczono.<br />
<br />
O autorze powieści, Edwardzie Fentonie (1917-1995), ciężko znaleźć
informacje w internecie, a przecież był autorem licznych powieści dla
dorosłych, dzieci i młodzieży, nagrodzonym nagrodą Edgara Allan Poego w
1961 r. (za "Widmo..." właśnie) oraz nominowanym do American Book Award
w 1982 r. (za "The Refugee Summer"). Z ciekawostek - ten Amerykanin, nowojorczyk, w
1963 r. przeniósł się do Grecji i ożenił z Greczynką.<br />
Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-36796579981290639982016-09-14T22:21:00.002+02:002016-09-16T15:01:28.261+02:00Dom pod kasztanami. Za złotą bramą - Helena BechlerowaHelena Bechlerowa była nauczycielką i redaktorką m.in. w wydawnictwie Nasza Księgarnia, autorką licznych opowiadań i wierszy oraz kilku powieści dla dzieci. Urodzona na początku XX w., zmarła u jego kresu (1908-1995). Zawsze mam wrażenie, ze ludzie, którzy przeżyli cały wiek XX byli świadkami najdziwniejszej przemiany rzeczywistości w dziejach, bo nigdy wcześniej zmiana nie była tak szybka i tak dramatyczna. "Za złotą bramą" jest opowieścią o takiej zmianie, odejściem starego, romantycznego świata chłodnych, mrocznych kamienic, powłóczystych sukien, powozów, balów i ogrodowych fontann na rzecz jasnego, nowoczesnego i wygodnego, ale pozbawionego magii świata blokowisk.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoyc5StyGhFgss0Mq1SVtZCbV-x25nSpLuSJ5ufjuw2rdniLBJL-OHNa2m2emJpszX5H9UCJm0tk-RgPOwRJI1roSXS2FXjlHczQjcPxRFzUPJhCidQq8ONmaeSvydG8kH_IUYgF1D05J_/s1600/352x500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoyc5StyGhFgss0Mq1SVtZCbV-x25nSpLuSJ5ufjuw2rdniLBJL-OHNa2m2emJpszX5H9UCJm0tk-RgPOwRJI1roSXS2FXjlHczQjcPxRFzUPJhCidQq8ONmaeSvydG8kH_IUYgF1D05J_/s320/352x500.jpg" width="278" /></a></div>
<br />
Rodzeństwo, Kasia i Piotruś, mieszka w bardzo starym domu, pełnym ciemnych tajemniczych zakamarków - w korytarzu wisi zniszczony obraz pięknej Amelii w różowej sukni, w ogrodzie kamienny wodnik podtrzymuje kielich fontanny, a na daszku altanki tkwi blaszany smok. Poza tym coś tam skrzypi, piszczy, biega po kątach, może strachy, skrzaty, echo, a może dobre duchy, kto wie. Wyobraźnia dzieci nadaje wszystkiemu znaczenie i imię. Niestety, dom jest już bardzo stary i zniszczony, zamieszkujące go rodziny muszą się przeprowadzić do nowych mieszkań w blokach, a zamieszkujące go duchy i stwory - znaleźć swoje miejsce gdzieś w magicznym świecie "za złotą bramą".<br />
Urokliwa opowieść o końcu pewnego świata, w której ogromną rolę odgrywa szata graficzna - fantastyczne ilustracje Szancera, bez których to po prostu nie byłaby ta sama książka (można je podejrzeć tu: <a href="https://jarmila09.wordpress.com/2010/10/22/za-zlota-brama/" target="_blank">1</a>,<a href="https://jarmila09.wordpress.com/2010/10/23/za-zlota-brama-cz-ii/" target="_blank"> 2</a>, <a href="https://jarmila09.wordpress.com/2010/10/24/za-zlota-brama-cz-iii/" target="_blank">3</a>).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtbkhF_hVaOK68UvtmLgUbbIdP-6TYos6ZLvfH0SecqWzNFv_AFMys710WtimOZYaT5ObQ5xPapkKY9hYC3LjRDILQR0f72KbQDCRxC6F08GRbYDZG9NCg6eBZU3eNX8AHyTK7gVzL-XYE/s1600/DPK_HB_final.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtbkhF_hVaOK68UvtmLgUbbIdP-6TYos6ZLvfH0SecqWzNFv_AFMys710WtimOZYaT5ObQ5xPapkKY9hYC3LjRDILQR0f72KbQDCRxC6F08GRbYDZG9NCg6eBZU3eNX8AHyTK7gVzL-XYE/s320/DPK_HB_final.JPG" width="279" /></a></div>
<br />
"Za złotą bramą" jest drugim tomem, pierwsza powieść o przygodach Kasi i Piotra nosi tytuł "Dom pod kasztanami". Dzieci wyjeżdżają w niej na wakacje do ciotki Iwy, do starego urokliwego domu: <i>wszystko im się w domu pod kasztanami podobało: okna zasłonięte dzikim winem, dziwny piec z zielonkawych i niebieskich kafli, nawet duży czajnik, który cichutko podśpiewywał na kuchni. </i>(s. 5). Za sprawą ciotczynego kota, rudego Tymona, który potrafi przemieniać się w tygrysa, przezywają czarodziejskie przygody, gdziekolwiek się nie udadzą, czy to do ogrodu, czy na strych. Na grządkach spotykają makówkowego króla, pod wierzbą Babę Jagę, a na strychu - lwa i lamparta. Wiele tych przygód, a wszystkie opisane w dość krótkich rozdziałach - mam wrażenie, że ta pozycja przemówi do bardzo młodego czytelnika. Nie ukrywam, ze drugi tom urzekł mnie znacznie bardziej.<br />
Ilustracje do "Domu pod kasztanami" można obejrzeć <a href="https://jarmila09.wordpress.com/2012/01/10/dom-pod-kasztanami/" target="_blank">TUTAJ</a>.<br />
<br />
Helena Bechlerowa, <i>Dom pod kasztanami</i>, Nasza Księgarnia, wyd. IV, Warszawa 1974<br />
Helena Bechlerowa, <i>Za złotą bramą</i>, Nasza Księgarnia, wyd. I, Warszawa 1973Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-76265832037615640482016-09-14T22:21:00.001+02:002016-09-15T13:41:42.251+02:00Druga brama - Halina Górska<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjQgjUFKT5b1jcDyaCDxGGxkpNW7XPePq0UZoZ1W6KwA8-lq4eihu7k8e9xm9wX1bwgfXAn865RCHDxQzrzE2eHvxDOEUQkjJX5mVEnXIdwm6vGTqfS2ik0cF6NDwEdmNPm2ga34N8kSJN/s320/19e841524ad8d3a6eeefff5fedea6bf2.jpg" width="199" /><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglyk5i6vSw7SFV7K9Yzy_kKKM8Sng5oWiVjQv5EjqhLCyycjnXfB_5LdLTSqOMndHCTM4m4DOw-qnrzQmOWxD1NF476Ysg7iM5ouK3Kbex_DNC7QvO3fcuLjwr596l68_vjHKMZQp6Yl8p/s320/2ks6foke7tos0.jpg" width="220" /></div>
<br />
Halina Górska tworzyła w okresie międzywojennym, zaczęła od książek dla dzieci, skończyła na tych dla dorosłych (zmarła niestety zbyt wcześnie, zamordowana przez Niemców w 1942 r.). "Druga brama" plasuje się tak naprawdę gdzieś pośrodku. Dziecięcy bohaterowie, motyw przyjaźni (międzyklasowej), przystępny język pozwalają na lekturę młodym czytelnikom. Jednocześnie wspomnieniowy charakter (historia Krysi bazuje na życiorysie pisarki), doskonała znajomość psychiki dziecka, poważna tematyka (dzieci pozbawione rodziców, oparcia w dorosłych, szukające swojego miejsca w świecie) sprawiają, że może po nią sięgnąć także dorosły czytelnik. Świetna książka, żal, że jednak trochę zapomniana. Napisana w 1935 r. powieść doczekała się wielu wznowień - ostatnie, o ile się orientuję, w 1995 r. w wydawnictwie Siedmioróg, a więc ponad 20 lat temu. (Drugie wydanie z 1936 r. jest dostępne w wersji cyfrowej <a href="http://mbc.cyfrowemazowsze.pl/dlibra/docmetadata?id=13040" target="_blank">TUTAJ</a>.)<br />
<br />
Powieść ma dwie bohaterki, pochodząca z zamożnej rodziny Krysia, córka lekarza, i dziecko robotnicze, Adela. Krysia ma kochających rodziców, ale jej matka jest poważnie chora i musi wyjechać na kurację zagraniczną - praktycznie znika z życia córki. Sama dziewczynka żyje w izolacji, jest chorowita, więc nie chodzi do szkoły, nie wolno jej się bawić z dziećmi z podwórka. Krótko trwa eksperyment z sympatyczną Żydówką Sabinką. Dziewczynki bardzo się lubią, ale Krysia zapada na odrę, w ciężkiej postaci - i Sabinka znika z jej życia. Krysia bawi się sama ze sobą, jej życie toczy się w połowie w wyobraźni, więc kiedy nagle znajdzie się w otoczeniu prawdziwych dzieci nie będzie się mogła odnaleźć, reguły koleżeństwa okażą się dla niej trudne. A dojdzie do tego, kiedy wraz z ojcem przeprowadzi się na Leszno (akcja toczy się w Warszawie czasu zaborów) - tam, za tytułową drugą bramą, znajdowało się podwórko, na którym bawiła się Adela. Dumna, nieczuła, a w rzeczywistości mocno skrzywdzona przez los, który wraz z ojcem odebrał jej też dzieciństwo. Zubożała matka musiała się przeprowadzić z liczną czeredką do jednej izby, wspólnej z kilkoma rodzinami i iść do pracy w fabryce, a najstarsza Adelka była zobowiązana do pomocy przy młodszym rodzeństwie, a właściwie do pełnego matkowania im. Zahartowana przez trudne warunki, z nienawiścią przypatrywała się "panienkom z Saskiego Ogrodu", dziewczynkom z kokardami we włosach i lalkami pod pachą, do których zaliczyła także i Krysię. I tak na jednym podwórku znalazły się dwie nieszczęśliwe dusze, których życiowe doświadczenia były tak odmienne, że spotkanie się w pół drogi wydawało się niemal niemożliwe. Czy uda im się porozumieć? Nie oczekujcie prostych odpowiedzi.Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-41147748951772065662016-08-30T13:07:00.001+02:002016-08-30T13:07:47.976+02:00Dzieci szklarza - Maria Gripe<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrdI7KdIcCbe70zZ3669YWTVXEf0AfPkXpjulrwufiSYsnWLk3NXmu5samdQKiDid5euAJ9wtiHA0ugRt5482oHdYGea9T0tnhr3HmaEWc0Ybw9Fvkd6P8MQKhJJVWg-SXlCcroDtGsrbq/s320/The-Glassblowers-Children.jpg" width="207" /><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSoDri6Jh2f8M3aqqOdbZhRDqIf3a0EdK3kmySd4hSdJbzm-RHJSceLzDGhNMZaPwiIEKOUsySt2Sepj3j6zBFerCphPiyTYkpHrUsFJ6puKjOl60d1KmrLrblSW5Y33p24yHmzJFrCwNn/s320/indeks.jpg" width="212" /></div>
<br />
"Dzieci szklarza" to przedziwna oniryczna opowieść, przypominająca raczej sen, i to z gatunku tych niezbyt przyjemnych, niż książkę dla dzieci. Nic nie jest w niej do końca wyjaśnione, nie dowiadujemy się nigdy czemu niektóre postaci są, jakie są, skąd przychodzą, jakie są ich motywacje. Wszystko trzeba przyjąć na wiarę.<br />
<br />
Motto powieści zaczerpnieto z klasycznej pieśni Wikingów "Havamal": "Jeśli się zawczasu nie zna swego losu, można żyć beztrosko". Tytułowy szklarz nie miał tego szczęścia.<br />
<br />
Szklarz Albert i jego żona Sofia mają dwójkę dzieci - Klarę i Klasa. Rodzinie wiedzie się niezbyt dobrze, bo choć Albert wytwarza piękne naczynia, nie umie ich sprzedać na dorocznym jesiennym jarmarku. Pewna zła wróżba, którą usłyszał szklarz, sprawia, że niechętnie zabiera na jarmark dzieci - i słusznie, bo pewnej jesieni, akurat wtedy, kiedy wyjątkowo sprzedaż naczyń na jarmarcznym straganie idzie doskonale, dzieci znikają...<br />
<br />
Czego tu nie ma - zaklęty (przeklety?) pierścień, złe wróżby, tajemnicza staruszka o magicznych mocach i dziwacznym mianie Furkota Odwilżyna oraz jej jednooki kruk, który widzi tylko pozytywy. Miasto Marzeń, w którym stoi tylko jeden Dom, a w nim mieszkają bardzo nieszczęśliwi Władca i Władczyni. Potężna, przerażająca Nana i jej uwięziona papużka. Rzeka Zapomnienia.<br />
<br />
Niesamowita i miejscami upiorna historia, bardzo inna, bardzo niebanalna. Warto przeczytać. Polskie wydanie z 1983 r. jest bardzo ładnie ilustrowane przez Katarzynę Czerner, szkoda że druk i papier marnej jakości nie pozwalają w pełni docenić obrazków.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfF1SGN6WrgbLWuTCUJ4Q4rCC1lVHm-ie4Sd1pcPA0fG0kIob1WtWtN6xkhZ6-2KtN4ROL1P9EoCybtPNn8vB-iwskW_eHw_ChO6I9px7jGzQSKiY7wBu4BiUlsU9Tc_koYOLBcFSytQiz/s1600/MV5BOTM5YTU0ZjItOGJkYi00NWE2LWFjZTctM2VlMzgzNTM4MTMyXkEyXkFqcGdeQXVyNjQ4ODc5NzA%2540._V1_UY268_CR0%252C0%252C182%252C268_AL_.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfF1SGN6WrgbLWuTCUJ4Q4rCC1lVHm-ie4Sd1pcPA0fG0kIob1WtWtN6xkhZ6-2KtN4ROL1P9EoCybtPNn8vB-iwskW_eHw_ChO6I9px7jGzQSKiY7wBu4BiUlsU9Tc_koYOLBcFSytQiz/s1600/MV5BOTM5YTU0ZjItOGJkYi00NWE2LWFjZTctM2VlMzgzNTM4MTMyXkEyXkFqcGdeQXVyNjQ4ODc5NzA%2540._V1_UY268_CR0%252C0%252C182%252C268_AL_.jpg" /></a>Powieść doczekała się szwedzkiej ekranizacji w 1998 r. - dostępna<a href="https://www.youtube.com/watch?v=WN6KPdAlyh0" target="_blank"> TUTAJ</a>.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Maria Gripe (1923-2007) to słabo znana w Polsce szwedzka autorka książek dla dzieci i młodzieży. Pisała powieści przesycone tajemnicą i magią, za które doczekała się nagrody im. Hansa Christiana Andersena (tzw. Mały Nobel). Cztery powieści zekranizowano. Pięć z trzydziestu ośmiu książek, które napisała, ukazało się w polskim przekładzie - w latach 60.-80., jedna z nich, "Agnes Cecylia. Niezwykła historia", doczekała się wznowienia w Wydawnictwie Czarna Owca w 2005 r. Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-23402970261335374882016-08-03T11:39:00.000+02:002016-08-04T15:31:16.907+02:00Złote szkolne czasy - Angela Brazil<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCjjqAjxRy4FTFBmOTv9cLr4C_Zc0Ty9MRA5cs3HCsJx4OimM-bTlhNYk-hVowp5xhjuqVwNeccOmY-SRZi-m9ghaS3NEHcdBOQr0w4JA4XTfY_2yNi_rwlvuDNcX194GgbHFnCxINW2Tm/s1600/8138817.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCjjqAjxRy4FTFBmOTv9cLr4C_Zc0Ty9MRA5cs3HCsJx4OimM-bTlhNYk-hVowp5xhjuqVwNeccOmY-SRZi-m9ghaS3NEHcdBOQr0w4JA4XTfY_2yNi_rwlvuDNcX194GgbHFnCxINW2Tm/s320/8138817.jpg" width="218" /></a><b>Angela Brazil</b> tworzyła na początku XX w., była jedną z prekursorek nowoczesnej powieści pensjonarskiej, która miała bardziej bawić, niż uczyć. Jej bohaterkami były aktywne dziewczęta, o szerokich zainteresowaniach i niezależnych umysłach. Nic dziwnego, że przez wielu były krytykowane, a dyrektorki niektórych szkół posuwały się do zakazywania lektury lub wręcz jej palenia... Jako pierwsza pisała powieści z punktu widzenia wychowanek. (<i>It is a mistake ever to grow up! I am still an absolute schoolgirl in my sympathies</i> - pisała w swoich wspomnieniach*). Brazil napisała 50 powieści, akcja większości rozgrywała się w szkołach dla dziewcząt. W przeciwieństwie do innych autorek tego gatunku (<a href="http://klasykadlamlodych.blogspot.com/2014/04/seria-malory-towers-enid-blyton.html" target="_blank">Enid Blyton</a>, Elinor Brent-Dyer, Dorita Fairlie Bruce, Elsie Oxenham) nie pisała serii, każda z jej książek to zamknięta całość. Pisarka pozostała popularna aż do lat 60., a motywy jej powieści były tak często naśladowane, że w końcu zmieniły się w utarte klisze. <br />
<br />
<br />
<b>W Polsce </b>była czytywana w latach 30. XX w. Ukazały się wtedy tłumaczenia trzech powieści: <i>Złote szkolne czasy</i> (1935), <i>Najmilsze dziewczątko</i> (1918) i <i>Przyjaciółki</i> (1938 i 1947). Dopiero w latach 90. doczekały się pierwszych ( i ostatnich zarazem) powojennych wznowień, nakładem wydawnictwa Graf.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK7mU7AZ2CMsjVtfo1I0Ef2A_9XbmjTIgpnUIMq8gLo8vSkS7OEQYRevJRHn9J9fcMnICez1TtTVIgKXKiyCGWY75ZBZpvrV95hYo92rk5rQjTLTWJrrEPpllTMccu4enE38OYI32U1VLe/s320/1.jpg" width="224" /></div>
<br />
Książka <i>Jean's golden term</i> została wydana przez Grafa pod dwoma tytułami - w 1991 jako <b><i>Złote szkolne czasy</i></b>, a w 1993 r. jako <i>Opowieści złotych lat</i>, oba tytuły średnio trafione, jako że książka opowiada nie o latach szkolnych, ale o zaledwie jednym semestrze nauki. Wszystkie polskie wydania są w tym samym międzywojennym tłumaczeniu Jadwigi Zawiszy-Krasuckiej. Typowo dla tłumaczeń tamtego okresu wszystkie angielskie imiona zostały spolszczone, a mnie straszliwie zgrzytało czytanie o dziewczętach z kornwalijskiego wybrzeża o wdzięcznych imionach Krysia, Basia, Wisia i Irka... Dla porównania - Wisia w oryginale nosi imię Vera.<br />
<br />
Główna bohaterka, dwunastoletnia<b> Janka Barrett,</b> prowadziła życie bardzo nietypowe, nawet jak na angielską panienkę z lat 30. Wychowywana przez ciotkę i wuja, malarzy, wędrowała za nimi po całej Europie w poszukiwaniu malowniczych krajobrazów, rzadko zahaczając o jakiekolwiek szkolne zajęcia. Trochę uczyła ją ciotka, niemniej na tle rówieśniczek edukacja Janki wypadała nader blado. Kiedy państwo Barrett zdecydowali się osiąść na kilka miesięcy na wybrzeżu Kornwalii, postanowili umieścić dziewczynkę w pobliskiej szkole na choć jeden semestr. Janka wcale nie miała na to ochoty, bo ceniła sobie koczowniczy tryb życia. Na szczęście szkoła Tresco House, zwana "Zieloną Szkółką", okazała się miejscem bardzo przyjemnym. Janka mogła nie tylko uzupełnić swoje liczne braki, ale i zawiązać pierwsze przyjaźnie. A ja mogłam podejrzeć niezwykły (z punktu widzenia wychowanki obecnego systemu edukacji) obrazek angielskiej szkoły, w której oprócz książkowego wykuwania, jest czas na grę w tenisa, spontaniczne szkolne przedstawienia i wycieczki po okolicy. Szkoła liczy sobie kilkadziesiąt wychowanek, dzięki czemu tworzy nastoletni mikrokosmos, pełen typowych dla tego wieku relacji - są wielkie przyjaźnie, są i małe zawiści. Do tego w tle majaczy tajemnica pochodzenia Janki, która naprawdę zaciekawia. A że autorka interesowała się walijską mitologią - motywy walijskich skrzatów i duszków także znalazły miejsce w powieści.<br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">* </span><span class="reference-text"><span style="font-size: x-small;"><cite class="citation book">Brazil, Angela (1925). <i>My Own Schooldays</i>. London: Blackie and Son </cite>(za <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Angela_Brazil" target="_blank">Wikipedią</a>).</span></span>Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-66735693957026236902016-07-26T22:08:00.001+02:002016-07-26T22:11:46.705+02:00Tajemnica Rajskiego Wzgórza - Elizabeth Goudge<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieuZ3tgQIzF8PuZCqIFiKxUKLWAnlpTlcGNo9NHK9yNCGufsFn8cXnlhYC29Zu9hvHRniMQRPozR9Nz_3hjLevnn8qOeYQMLd96X-qQ_PtNBpMcR52TzF4Gzy_1TK4xplIr4mzdXHH4ZXi/s1600/IMG_5358.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieuZ3tgQIzF8PuZCqIFiKxUKLWAnlpTlcGNo9NHK9yNCGufsFn8cXnlhYC29Zu9hvHRniMQRPozR9Nz_3hjLevnn8qOeYQMLd96X-qQ_PtNBpMcR52TzF4Gzy_1TK4xplIr4mzdXHH4ZXi/s320/IMG_5358.JPG" width="240" /></a></div>
<i><br /></i>
<i>Tajemnica Rajskiego Wzgórza</i> (oryg. <i>The Little White Horse</i>) została wydana w Londynie w 1946 r. Polskiego wydania doczekała się dopiero pół wieku później. Nigdy nie osiągnęła w Polsce sławy, jaką cieszyła się w swoim kraju ojczystym. Autorka, Elizabeth Goudge (1900-1984), była w swoim kraju bardzo popularna, napisała mnóstwo powieści dla dzieci i dorosłych które jednak nie doczekały się polskiego przekładu. Za <i>Tajemnicę...</i> otrzymała nagrodę Carnegie Medal. Z ciekawostek - jedna z jej powieści została splagiatowana przez pochodzącą z Indii pisarkę. Książka miała tak dobre recenzje, że wydano ją także w Stanach, wieść o niej doszła do słuchu Goudge i sprawa się wydała. Indyjska autorka, oskarżona o plagiat, zmarła w tajemniczych okolicznościach, prawdopodobnie popełniła samobójstwo.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhniLNvlUf4uDv8EhcjTi4bMn4H_ZDckv-q_XzwqDrHv-R7UQQuSikaS4OGJxUQZAt4ahRDVNU9tu76XpM3Jv0R744aElq2Pv_wG_4qTeyEUREFlqYbSszkWvfsDnEJApBsoAHw-Thc5DXt/s320/1190342.jpg" width="195" /><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq9mSYHoaRZZ3t8ciTSUOrhyphenhyphenpCym_Trzv0erK2d9gzbvGdOQ57x-dQKgs87Ot1IhyphenhyphenKmm1ZHHuY88hbC2DZbwAo3YbT2mO2h2uldnHbppe8BTiePXUJwuYF0gz09RRXs7nY7HETaJvjkEgo/s320/DOC517.jpg" width="221" /></div>
<br />
<br />
Ta dramatyczna historia nie ma jednak zupełnie nic wspólnego z wyjątkowo słodką i magiczną fabułą Tajemnicy Rajskiego Wzgórza. Akcja powieści rozgrywa się w 1842 r. Jej bohaterką jest 13-letnia Marynia Merryweather. Osierocona przez ojca, którego zbyt dobrze nie znała (matka zmarła dużo wcześniej), zostaje wraz z guwernantką, panną Heliotrop, i żarłocznym psem Bączkiem zmuszona do opuszczenia Londynu. Wyjeżdża na wieś, do posiadłości swego nieznanego wuja, Benjamina Merryweather. Tu dowiaduje się o dziwnej historii swej rodziny, której członkowie dzielą się na "słonecznych" i "księżycowych", i nad którą ciąży klątwa, sprowadzona przez jednego z przodków. W jej rezultacie cierpią nie tylko członkowie rodziny, którym nie dane jest cieszyć się szczęściem małżeńskim, ale i mieszkańcy pobliskiej wioski, atakowani nieustannie przez wrogich czarnych ludzi. Przeznaczeniem Maryni okazuje się zakończenie konfliktu i przezwyciężenie klątwy.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV_uafMVemXPQfsz-Jo6uOhyphenhyphenF04y5hsaatg4XhBa17u3RP2xtDKpAx1EFA5aMCmgAKJrBIAt6qbAO23iKMR6UvZQ7MuIkwX4szONIvJZGxBquu7bU2VYZ_JnyGNy0x-Re8Ccz_MSUuZeM0/s1600/little-white-horse-folio-3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV_uafMVemXPQfsz-Jo6uOhyphenhyphenF04y5hsaatg4XhBa17u3RP2xtDKpAx1EFA5aMCmgAKJrBIAt6qbAO23iKMR6UvZQ7MuIkwX4szONIvJZGxBquu7bU2VYZ_JnyGNy0x-Re8Ccz_MSUuZeM0/s320/little-white-horse-folio-3.jpg" width="241" /></a>Wszystko jest bardzo urocze i bajkowe, aż za bardzo, jak dla mnie. Białe jednorożce, dziarskie karzełki, cała plejada zwierzaków o magicznych cechach, przyjaciel ze snów, masa nieszczęśliwych kochanków, których serca uleczy Marynia, oraz nawrócenie gromady zbójców. Jest to jednak powieść dla dziesięciolatków, więc może jestem po prostu za stara. Pamiętam, że czytałam tę książkę w dzieciństwie - tylko raz, ale wówczas spodobała mi się tak bardzo, że jej fragmenty pamiętam do dziś.Warto dodać, że historia jest silnie spleciona z wiarą chrześcijańską (autorka pochodziła z bardzo religijnej rodziny). <br />
<br />
<br />
<b>Ekranizacje </b><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXUNziVUa3axzCd_hXssUIYNYszRYlGzKymxRcSG85GUIGVQFFRpUgt0C15jgtcMSap84y-9FLM2Q4c9W6WXNnu6ypoeJGaWxnIsrLgkEZ9sEo3BaeHDMDRdHwKnK4iCP8cu1nhQUuj2R3/s1600/7234367.3.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXUNziVUa3axzCd_hXssUIYNYszRYlGzKymxRcSG85GUIGVQFFRpUgt0C15jgtcMSap84y-9FLM2Q4c9W6WXNnu6ypoeJGaWxnIsrLgkEZ9sEo3BaeHDMDRdHwKnK4iCP8cu1nhQUuj2R3/s320/7234367.3.jpg" width="222" /></a>Ten słabo znany w Polsce klasyk wypłynął na chwilę na światło dzienne po tym jak autorka Harry'ego Pottera J.K. Rowling wspomniała, że ta powieść była w dzieciństwie jej ulubioną i zaczerpnęła z niej inspirację do własnej twórczości ("<i>The author always included details of what her characters were eating
and I remember liking that. You may have noticed that I always list the
food being eaten at Hogwarts.</i>" za <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Elizabeth_Goudge" target="_blank">Wikipedią</a>).<br />
<br />
Kilka lat po tym oświadczeniu książka doczekała się wreszcie ekranizacji, ponad 60 lat po pierwszym wydaniu. Film<i> The Secret of Moonacre</i> zdecydowanie odbiega od pierwowzoru, jest zbyt przesłodzony wizualnie (a już sama książka ma raczej ulepkową słodycz), a naiwny fabularnie i zachwycić może chyba tylko bardzo małych widzów.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCY5XxVaEtzY_7xdJDbPe9Q9lo36qsDIywu7XcTNFY5fFAVfap5eCM2njrZDU7_whhE1Ngte-_bzO9LTIkRQ4o0sxHTjRCP94eZFtH1M_UWtoAXQWBy-ela6TZAFBUBAyONyFEi_vxc_KJ/s1600/1200x798_ki5pag.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCY5XxVaEtzY_7xdJDbPe9Q9lo36qsDIywu7XcTNFY5fFAVfap5eCM2njrZDU7_whhE1Ngte-_bzO9LTIkRQ4o0sxHTjRCP94eZFtH1M_UWtoAXQWBy-ela6TZAFBUBAyONyFEi_vxc_KJ/s400/1200x798_ki5pag.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtVtXB94JbAyimR4ddTWk80AHhAj9HXtAdB6LSKNcJYX9rG7ebIwAwXtmJFSazn7ZMPTi_mE3Lk50SpUI0p056TmHHUArP6AT3fmIrbMbynx0Q-E-qkin3cm4La6OGrKL7CR5-n3LCJyxn/s1600/132640.1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtVtXB94JbAyimR4ddTWk80AHhAj9HXtAdB6LSKNcJYX9rG7ebIwAwXtmJFSazn7ZMPTi_mE3Lk50SpUI0p056TmHHUArP6AT3fmIrbMbynx0Q-E-qkin3cm4La6OGrKL7CR5-n3LCJyxn/s400/132640.1.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
W 1994 r. powstał też sześcioodcinkowy miniserial <i>Moonacre</i>, ale w odmętach internetu słuch o nim zaginął (jedyny ślad <a href="https://vimeo.com/15931953" target="_blank">TUTAJ</a>).<br />
<br />
<b>Polskie wydania </b><br />
Elizabeth Goudge, Tajemnica Rajskiego Wzgórza, Nasza Księgarnia 1996 (okładka na moim zdjęciu)<br />
Elizabeth Goudge, Tajemnica Rajskiego Wzgórza, Świat Książki 2009 (okładka filmowa)Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-1113953826018769372016-05-24T09:57:00.000+02:002016-05-24T10:07:35.831+02:00Czas próby - Hester BurtonKiedy pożyczałam tę książkę z biblioteki, nie wiedziałam o niej zupełnie nic. Nazwiska autorki nigdy wcześniej nie słyszałam, tytuł do oryginalnych nie należy. Szczerze mówiąc, poza retro-okładką i faktem, że książkę wydała Nasza Księgarnia (w 1972 r.), najbardziej zafrapowało mnie to, że ostatnio powieść wypożyczono w 1993 roku. Książka przeleżała na półce, nieczytana, ponad dwadzieścia lat... Potraktowałam to jak wyzwanie ;)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfXhV85I4Zctuv4C3H4O7kXMR56KRKFHp4lCuW24Gr-zsz0htNBLHsXx7Hfty-bhYdMt3cs7xcicBUtj8roO5DzahQtiKDWNM3t2IJwCQQNABRc5AY-ZF-7tkIejbKzKWymqhhz5COcPO5/s1600/Time_of_Trial_cover.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfXhV85I4Zctuv4C3H4O7kXMR56KRKFHp4lCuW24Gr-zsz0htNBLHsXx7Hfty-bhYdMt3cs7xcicBUtj8roO5DzahQtiKDWNM3t2IJwCQQNABRc5AY-ZF-7tkIejbKzKWymqhhz5COcPO5/s320/Time_of_Trial_cover.jpg" width="213" /></a></div>
Zdobyłam w ten sposób nie byle jaki okaz, bo - jak się okazało - za "Czas próby" (Time of Trial, 1963) autorka otrzymała <b>Carnegie Medal - </b>nagrodę literacką za książkę dla dzieci i młodzieży, napisaną w języku angielskim i wydaną w Wielkiej Brytanii. Laureatami tej nagrody są m.in. Terry Pratchett, Phillip Pullman, a nawet C.S. Lewis.<br />
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
Bohaterką książki jest siedemnastoletnia Magaret Pargeter,
córka księgarza. Jej ojciec jest człowiekiem o dość rewolucyjnych poglądach,
jak na początek XIX wieku, kiedy dzieje się cała historia. Wrażliwy na widoczną
w okolicy nędzę, głosi hasło ziemi w rękach angielskiego ludu - uważa, że ziemia
powinna należeć do władz parafialnych, a nie właścicieli dużych farm. Czytuje
"buntownicze" książki i próbuje je sprzedawać. Margaret ma też brata,
Johna, z którym od dziecka się spiera. Chłopak ceni głównie wartości
materialne, książek czytać nie lubi, w księgarni jest nieszczęśliwy, chce
zostać oficerem.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">"Margaret kochała
swego ojca; kochała stęchły zapach jego książek; rozumiała cel jego marzeń. Ale
tak jak John kochała także przyjemne rzeczy tego świata. Uważała, ze czasem za
wiele cierpi się dla zasad</i>. (s. 15)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Margaret kocha się w młodym medyku, Robercie Kerridge'u,
który przebywa na stancji u jej ojca (istnieją dalekie powiązania między
rodzinami, ale w przeciwieństwie do Margaret, Robert pochodzi z bardzo zamożnej
rodziny). Spokojne życie dziewczyny ma się jednak wkrótce zakończyć - wszystko
zmienia katastrofa, do której dochodzi w pobliżu księgarni. Wali się jedna z
licznych kamienic czynszowych, zaniedbanych do granic możliwości przez bogatych
właścicieli, a zamieszkana przez kilka ubogich rodzin. Giną wszyscy poza małym
chłopcem, Eliaszem, którego udaje się wyciągnąć z ruin. "<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Był tak wynędzniały, że nie wyglądał na
dziecko, a raczej na podstarzałego elfa</i>" (s. 26)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ojciec Margaret postanawia wystąpić przeciw kamienicznikom,
którzy doprowadzili<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>do katastrofy. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Podobne katastrofy zdarzają się w Londynie
dwa razy na rok. I nic się nie robi. Nic się nie robi, ani im zapobiec.
Kamienicznicy dalej wyduszają z ludzi czynsz za te mordercze pułapki". </i>(s.
34) "<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Anglia prowadziła wojnę, walkę
z Francją na śmierć i życie. Nędzarze musieli znosić swój los. Bunt był zdradą
ojczyzny</i>". (s. 27) Tym samym ojciec Margaret zostaje oskarżony o podżeganie do rewolucji. Dziewczyna traci ojca, a także brata i dach nad głową, zmuszona
jest opuścić Londyn. Nadchodzi dla niej czas próby. Jak sobie poradzi?</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Trochę Austen, trochę Dickens, trochę szkolna lektura o społeczeństwie klasowym, a trochę... kryminał - miszmasz, ale wart przeczytania. Doskonały
obrazek obyczajowy, który pozwala podejrzeć angielską rzeczywistość sprzed 200
lat. </div>
Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-52856353498503690382016-05-16T15:00:00.000+02:002016-05-16T15:00:21.461+02:00Cesia - Natalia Rolleczek<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]--><br />
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEmV77GA5Lvs4d8BTAwLh1G2txtfaaACc6bCtgtdR8Qa10MwrrKjdeWIIlZCWqPNCnQjM3h298G4MHkpKZWZfAPNBCwV7L7uE12D8ovr3OPvQv8opvavU7WRWrw9smZaiPSOSR_WfSRAxj/s1600/cesia.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEmV77GA5Lvs4d8BTAwLh1G2txtfaaACc6bCtgtdR8Qa10MwrrKjdeWIIlZCWqPNCnQjM3h298G4MHkpKZWZfAPNBCwV7L7uE12D8ovr3OPvQv8opvavU7WRWrw9smZaiPSOSR_WfSRAxj/s1600/cesia.jpg" /></a>Bardzo ładna ta "Cesia" jest, zwłaszcza części
opisujące życie na wsi są nadzwyczaj wdzięczne.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Kiedy zaczęłam czytać "Cesię" miałam nieodparte
wrażenie, że zawiązanie fabuły przypomina mi jakąś inną książkę. I
przypomniałam sobie - "Bułeczkę" Jadwigi Korczakowskiej.
"Cesia" to taka "Bułeczka" dla nieco starszych czytelników.
Tu też mamy dziewczynkę, która wychowywała się od dziecka na wsi i nagle
zostaje rzucona, niemal sama, w środek dużego miasta. Ciągle mnie zaskakuje, że
zaledwie 50 lat temu nikt się specjalnie nie patyczkował z psychiką dziecka.
Zupełnie nikt dorosły nie zastanowił się, jak taka zmiana może być odbierana
przez jej nie tyle podmiot - co przedmiot. Dziecko ma robić to, co dorośli
zdecydowali dla jego dobra i jeszcze to doceniać. Żadnych traum. Na szczęście
Cesia, dzielna dziewczyna, poradziła sobie, zacisnęła zęby i poszła do przodu.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Cesia mieszkała od
urodzenia na wsi, w Modrzanach, w domu dziadków, razem z tatusiem, ich synem, i
mamą, pielęgniarką. Matka była "miastowa", warunki higieniczne wsi ją
przerażały, a to kura łazi po stole, a to dziecko chrupie niedokładnie obraną
marchewkę... Po tragicznej śmierci męża nie miała ochoty dłużej tkwić u
teściów, przeniosła się do miasta, a Cesia kolejne trzy lata spędziła z
dziadkami. Wreszcie mama przysłała list, nakazując Cesi przyjechać do siebie,
do Krakowa, gdzie miały zamieszkać wspólnie. Niestety, na miejscu okazało się,
że to "wspólnie" to dopiero za jakiś czas. Chwilowo Cesia została
ulokowana u znajomej matki, wdowy z dwójką dzieci. Z niezbyt sympatyczną
dwójką, dodajmy, gardzącą "wsiową" lokatorką. Chęć bycia blisko matki (dość nieczułej według dzisiejszych standardów, ale dziecka się nie wyrzekła, wikt i opierunek zapewniła, więc może się nie znam..) sprawiła, że Cesia zdecydowała się wytrwać, mimo niespełnionych nadziei i tęsknoty za dotychczasowym domem.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Po licznych i dość nieprzyjemnych przygodach, Cesia zaczęła odnajdywać swoje miejsce w tej układance.
Nawiązała pierwsze znajomości, ze stolarzem, mieszkającym w tym samym budynku,
z cygańskim chłopcem (bardzo mnie zdziwił - pozytywnie - wątek Laszlo, mam
wrażenie, że Cyganie są zupełnie nieobecni w polskiej literaturze dla dzieci),
z Wiesią, dziewczynką z tej samej klasy, mieszkającą w domu dziecka. Żyła
jednak nadal wspomnieniami - bardzo urokliwe są opisy życia na wsi w tej aż
sama miałam ochotę porzucić miasto, kiedy je czytałam. I chociaż jej miejskie
życie coraz lepiej się układało - w bliskiej perspektywie pojawia się szansa na
mieszkanie z mamą i - niestety - jej nowym mężem (co Cesia zniosła mężnie),
to całą swoją przyszłość wiązała z Modrzanami, porywając<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>tą wizją jeszcze kilkoro swoich przyjaciół.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Autorka, Natalia Rolleczek (ur. 1919), to jedna z najbardziej znanych
polskich pisarek dla dzieci z okresu PRL, ale jakimś cudem zupełnie mnie w
dziecinstwie ominęły jej książki - z chęcią nadrobię.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Natalia Rolleczek, Cesia, Nasza Księgarnia, Warszawa 1971</div>
<div class="MsoNormal">
ilustr. Maria Uszacka</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-49318001516591874562016-03-29T10:16:00.000+02:002016-03-29T10:16:14.269+02:00Tajemniczy Ogród - F.H. Burnett / Powrót do tajemniczego ogrodu - Holly WebbDobra literatura dla dzieci to przede wszystkim dobra literatura, adresat jest sprawą drugorzędną. Nie jest pisana "pod dzieci", tak żeby młody czytelnik na pewno wszystko pojął, żeby jakiś temat nie był dla niego zbyt trudny, zbyt traumatyczny, nieodpowiedni, bohaterowie nie są celowo uproszczeni, żeby mały czytelnik nie miał problemu z odczytaniem ich intencji. Dzięki temu młody czytelnik 30+ ma taką samą frajdę z lektury, jak czytelnik dziesięcioletni.<br />
Takie wnioski nasunęły mi się z lektury starego dobrego "Tajemniczego ogrodu" i jego współczesnej kontynuacji, czyli "Powrotu do tajemniczego ogrodu" Holly Webb.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWxyzB7NpwA1WoYDxg93vcAvofwQ5sDfPGu2F8DMg1pHoZygOmvniN4CEJzcxyR5cBrL9zo75700LBPgIuhF9glikBXz2ZdDcHDgrDIMjCuj2hS3cjRNHBUbmijGaqtq47l1W910feA_mh/s1600/IMG_4122.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWxyzB7NpwA1WoYDxg93vcAvofwQ5sDfPGu2F8DMg1pHoZygOmvniN4CEJzcxyR5cBrL9zo75700LBPgIuhF9glikBXz2ZdDcHDgrDIMjCuj2hS3cjRNHBUbmijGaqtq47l1W910feA_mh/s400/IMG_4122.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhmJ46-70YA0W69bj5N4RXfKVCS4ATOsyDjM1OtDZj7at-x8Hf-X12Up7qGUIbMcJGm-lX58ZSllVApXEZt-nZFROEHrdshba-iPIqiQkhl8ognf-ROIgTzfgwvV73K5PnLc5AwlS3HcAj/s1600/401px-The_Secret_Garden_book_cover_-_Project_Gutenberg_eText_17396.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhmJ46-70YA0W69bj5N4RXfKVCS4ATOsyDjM1OtDZj7at-x8Hf-X12Up7qGUIbMcJGm-lX58ZSllVApXEZt-nZFROEHrdshba-iPIqiQkhl8ognf-ROIgTzfgwvV73K5PnLc5AwlS3HcAj/s320/401px-The_Secret_Garden_book_cover_-_Project_Gutenberg_eText_17396.jpg" width="214" /></a></div>
Tajemniczy ogród został wydany w 1910 r., najpierw w odcinkach, w roku następnym już jako całość, i przez wiele lat pozostawał w cieniu innych książek F.H. Burnett, przede wszystkim "Małego lorda", uważanego za najważniejsze dzieło pisarki. Pod koniec XX w. nikt nie miał już jednak wątpliwości, że "Tajemniczy ogród" jest obowiązkową pozycją na liście najważniejszych książek dla dzieci.<br />
<br />
Opisana w powieści historia małej Mary Lennox rozpoczyna się w indyjskich koloniach, upalnych i gwarnych, żeby przenieść się na opustoszałe yorkshirskie wrzosowiska. Mała Mary zostaje osierocona w dziesiątym roku życia i odesłana z kolonii do domu swego nieznanego wuja w Yorkshire. Jedyne, czego się o nim dowiaduje, to że mieszka on w ogromnym domu o stu zamkniętych pokojach, jest garbaty, niechętny ludziom, odkąd zmarła jego ukochana żona, oraz że na pewno nie będzie się nią zajmował. Inne dziecko pewnie wpadło by w rozpacz, usłyszawszy takie wieści, ale Mary, wiecznie skwaszona, antypatyczna dziewczynka, chce tylko, by zostawiono ją w spokoju - choć odnalezienie się w rzeczywistości, w której wyręczającą ją we wszystkim indyjską nianię zastępuje hoża angielska dziewczyna, która przywykła mówić, co myśli, nie jest wcale proste. Nuda dziecinnego pokoju, całkiem pozbawionego zabawek, skłania ją do wyjścia do ogrodów, zwłaszcza że kryje się tam tajemnica - jeden z nich, piękny, kwiatowy, porośnięty różami ogród zmarłej pani Craven, pozostaje zamknięty od dziesięciu lat. Furtki w murze brak, klucz też dawno ukryto. Kiedy przy pomocy wszędobylskiego rudzika, Mary udaje się odnaleźć ogród, zaczynają dziać się dobre czary - wraz z wiosną, przemiana następuje nie tylko na grządkach, ale także w głowie i sercu Mary oraz w całym domu Cravenów - który zresztą skrywa jeszcze jedną tajemnicę.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfcOJJOQSd30Nd38y6S77LGZ03BOTTPQ2YjJzdiaxYQzPFKHd-639fb8ZiwJz7ju8jioZUjXMKwDyR_o0ome9YfZNnD-mZllI6h-JG795h30s09dHFqSnCLMqq2tcpdmwjL8FzSGnlN3xb/s1600/T004339.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfcOJJOQSd30Nd38y6S77LGZ03BOTTPQ2YjJzdiaxYQzPFKHd-639fb8ZiwJz7ju8jioZUjXMKwDyR_o0ome9YfZNnD-mZllI6h-JG795h30s09dHFqSnCLMqq2tcpdmwjL8FzSGnlN3xb/s200/T004339.jpg" width="128" /></a></div>
Historię tajemniczego ogrodu czytałam wiele razy w dzieciństwie, wróciłam do niej po dwudziestu latach i jestem tak samo zachwycona. Nie zmieniłabym w niej nawet słowa. Czary, które odprawia natura oraz Mary, Dick i Colin, nadal sprawiają, że mam ochotę wybiec z domu i odetchnąć pachnącym wiatrem wrzosowisk, a potem przekopać kilka grządek ;) I mam ochotę wracać do tej historii, jeszcze i jeszcze raz. Z zapałem sięgnęłam więc po kontynuację, napisaną przez Holly Webb, brytyjską autorkę licznych książek dla dzieci. Efekt był dość średni, powieść czyta się letnio, bez bólu, ale i bez zachwytu. Jest to już zdecydowanie literatura dla dzieci, a nie po prostu dobra literatura. Dziesięciolatki powinny być zadowolone, ale dorosły czytelnik dostrzeże wszystkie niedociągnięcia, zwłaszcza zbyt mocne ściąganie z oryginału oraz schematyczność akcji i postaci.<br />
Akcja rozgrywa się trzydzieści lat po pierwowzorze, na początku drugiej wojny światowej. Emmie Rose jest sierotą. Ze względu na bliski wybuch wojny cały sierociniec zostaje ewakuowany do Yorkshire, do wielkiego domu państwa Cravenów. Emmie jest zrozpaczona, bo musi zostawić w Londynie kotkę, którą oswoiła, jedyne stworzenie na świecie, które kocha. Rozpacz początkowo przesłania jej cały świat, ale powoli zaczyna czuć się lepiej w swym nowym miejscu pobytu, zwłaszcza, kiedy odnajduje w szufladzie pamiętniki małej Mary Lennox i trafia do dawnego tajemniczego ogrodu, który wydaje się opustoszały. Czy dobre czary, które w nim drzemią, odmienią także jej los?<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqNvkUl6jT-tWisAEbflj1PsqDnCuUjIDj1I7XErv3yY2amxiCWLccuSvVZoCH0yGaGaTBopn3-92IHGu9dVEkUhMY_9Mm6v7a04eWiW0pfTZpJiBkkOzYnPnuU0x8-oPi2ecfO0HcyaHy/s1600/6578.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqNvkUl6jT-tWisAEbflj1PsqDnCuUjIDj1I7XErv3yY2amxiCWLccuSvVZoCH0yGaGaTBopn3-92IHGu9dVEkUhMY_9Mm6v7a04eWiW0pfTZpJiBkkOzYnPnuU0x8-oPi2ecfO0HcyaHy/s320/6578.jpg" width="208" /></a>W oryginale mamy bohaterów z krwi i kości. Mary, dziecko uroczej, uwielbianej przez wszystkich matki - ale dziecko przez tę matkę niechciane, wychowywane tak, żeby jej nie przeszkadzało, przez ustępującą jej we wszystkim służbę, wyrasta na prawdziwego rozkapryszonego potwora. Nie ustępuje jej kuzyn Colin, mały despota, którego żądania wszyscy muszą spełniać, bo inaczej doprowadza się do histerii, która z kolei wywołuje u niego chorobę. Ale to też w środku małe wystraszone dziecko, przekonane, że ojciec go nie kocha, ona sam niedługo umrze, a jeśli nie to będzie garbaty, co wydaje mu się równie straszne jak śmierć. Pan Craven - zasklepiony w swoim bólu i żałobie, nie dostrzega, że czyni tym nieodwracalną krzywdę synowi. Nie jest złym ojcem, ale - jak pisze Autorka - po prostu wcale nie chce być ojcem. Nawet drugoplanowi bohaterowie nie są zarysowani byle jak. Gospodyni, pani Medlock, nie jest czarnym charakterem (wbrew temu, co zrobiła z nią w ekranizacji Agnieszka Holland), ale kobietą, która nie lubi zajmować się dziećmi i cieszy się, kiedy te nie wchodzą jej w drogę. Lekarz Colina jest zarazem jego wujem, więc odziedziczy majątek Cravenów, jeśli Colin umrze - ale tu też Burnett nie idzie na łatwiznę, czyniąc z niego czarny charakter - doktor Craven majątkiem by nie pogardził, ale jednocześnie nie chce krzywdy chłopca. Itd.<br />
<br />
Holly Webb bardzo wyraźnie "ściąga" z pierwowzoru -
bohaterka jest w tym samym wieku, także jest sierotą, przez nikogo
nielubianą i wiecznie skrzywioną, choć widać, ze ta rzekoma
antypatyczność Emmie jest bardzo wysilona. W ogrodzie spotyka starego,
brzydkiego, mrukliwego ogrodnika, alter ego Bena Weatherstaffa oraz -
oczywiście - rudzika. W domu słychać płacz małego chłopca - w oryginale
był to Colin Craven, tu mamy syna Colina, Jacka. "Pamiętniki" Mary
Lennox streszczają akcję pierwszej powieści. Bohaterowie są
schematyczni, Emmie jest niesympatyczna tylko na pozór, w środku miła i
wrażliwa, Jack podobnie, państwo Craven i pani Sowerby są po prostu
mili, ogrodnik Dick Sowerby miły, ale skrzywdzony przez życie (rany po
pierwszej wojnie), pani Dearlove niemiła i kotów nie lubi... Więcej o
tych bohaterach powiedzieć się nie da. Akcja jest dość przewidywalna, a jej największą zaletą jest to, że nie próbuje na siłę doprowadzić do zbyt słodkiego końca - wojna trwa, wszystko jeszcze może się zdarzyć.<br />
<br />
W Polsce "Tajemniczy ogród" ukazał się po raz pierwszy w 1914 r. w przekładzie
Jadwigi Włodarkiewiczowej i w tym tłumaczeniu był wielokotnie wznawiany (ostatnio ponoć w 2011 r.) Od lat 90. pojawiły się też nowe tłumaczenia: Zofii Siewak-Sojki
(1995), Anny Staniewskiej (1995, 1998), Zbigniewa Batko (1998) i Pawła
Beręsewicza (2009) (dane wg <a href="https://pl.wikipedia.org/wiki/Tajemniczy_ogr%C3%B3d" target="_blank">Wikipedii</a>). Najnowsze wydanie wydawnictwa Znak Emotikon, które czytałam, to przekład Zbigniewa Batko i bardzo mi się on podobał, bo zachował zdrowe proporcje między wersją klasyczną, a współczesnym językiem. Przyznam, że pozostaję sceptyczna co do zbytniego uwspółcześniania języka klasyków, żeby był "zrozumiały" dla współczesnego odbiorcy. Jak wszystkie wydania z tej serii Znaku, obie ogrodowe części są bardzo porządnie wydane, w twardej oprawie, na kremowym papierze, dopracowane edytorsko i jedyne zastrzeżenie, jakie mogłabym mieć, to brak obrazków.<br />
<br />
Jeśli komuś zależy na obrazkach, to ukazały się dwie ciekawe wersje ilustrowane, oba w starym przekładzie Włodarkiewiczowej - z ilustracjami Roberta Ingpena oraz z ilustracjami Ingi Moore.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNjb0tjMLr9s1Ul1HaQCSgFWbc3eTC_GKzoZ_LYBGcRINB2FsOc2Vohcs7n7l_TW94A4kBjJlU4-R4xj6plJgk1QhQaSVJMhp80zTx0pBizPrS26swxrGxunAmp8owJL7hn73eVroCahx9/s320/tajemniczy-ogrod-b-iext3774055.jpg" width="232" /><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-7djyPJiSvtT5MNV_vSQMJizOTRFs_iOFc7YZyiInkSQ5aSIWrY_vkC4YvgmW1D-M2ac8B8wt6gBXUu7MpZmKiZdmulnom54SxrSFZWxJXDkGEnQAKLxs0OSCsv4zjsiwZm7xbhqZWPbO/s320/FJ330000.jpg" width="276" /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
Powieść była wielokrotnie ekranizowana, a najciekawszą filmową wersję wyreżyserowała Agnieszka Holland w 1993 r.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD0ah8DHY59iRqHqTIHQEXrs5vHB0dv6-EvSDX10ic0NNnQtEt2lM3JXj673jSAJ-o8z1lLTTmKd-22XznbnSWcYDgfflHUJEFA28HfXTvw4wzQZcux3fgZtHRwy4RtqsVwy9vmCT-asPZ/s1600/poster-14327.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD0ah8DHY59iRqHqTIHQEXrs5vHB0dv6-EvSDX10ic0NNnQtEt2lM3JXj673jSAJ-o8z1lLTTmKd-22XznbnSWcYDgfflHUJEFA28HfXTvw4wzQZcux3fgZtHRwy4RtqsVwy9vmCT-asPZ/s320/poster-14327.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
Powstała także ekranizacja-kontynuacja, zatytułowana "Powrót do tajemniczego ogrodu" (Back to Secret Garden, 2001), której akcja dzieje się po drugiej wojnie światowej i nie ma nic wspólnego z kontynuacją książkową Holly Webb.<br />
Dla porządku odnotowuję też, że powstała książkowa kontynuacja Susan Moody, także o
tytule "Powrót do tajemniczego ogrodu", która opowiada dalsze losy
Mary, Colina i Dicka w czasie pierwszej wojny światowej, a w Polsce
została wydana przez Wydawnicwto Prószyński i ska.<br />
<br />
F.H. Burnett, <i>Tajemniczy ogród</i>, tłum. Zbigniew Batko, Znak Emotikon, Kraków 2016<br />
Holly Webb, <i>Powrót do tajemniczego ogrodu</i>, tłum. Aleksandra Czyżewska-Felczak, Znak Emotikon, Kraków 2016 <br />
<br />
<br />Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-70250635038999233222016-03-09T23:39:00.002+01:002016-03-10T09:35:21.557+01:00Więzień na zamku Zenda - Anthony Hope<br />
Nie mogę pojąć, czemu "Więzień na zamku Zenda" został wydany w Polsce tylko raz, prawie trzydzieści lat temu i to w paskudnej oprawie i tycim formacie. Czy to jakiś podstęp mający na celu zniechęcenie czytelników do sięgnięcia po tę absolutnie rewelacyjną powieść awanturniczą z końca XIX wieku? Apeluję - ruszajcie do bibliotek albo przeszperajcie allegro, bo to po prostu trzeba przeczytać.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0ylnG8DQmsM7GH23UXREXIDCgY6Jl2XANl0p-SiyQLGtdsZ3S8UgQ2VIfQvKDRV5b211Z8M-0JzlBJ1da5B5QT8jfZs4zW0bHuzVPj230CrsNNDgInNRXRew_m9Uo8zaUYyQSRsuHMbR5/s320/51SC8K9S9ZL.jpg" width="210" /><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-K8kkQ2ks5umCbzfxcLmgIO8vyTUrz_IBzZW77wwi-D3_IcpjTD60bTQvA2qaVLjV3IBe9DV6Kv1vGukFRQTVbuNAAgBCO__RBlj6wZx4CtA00xMjDd3W-OeTnO-ya48P853A_yooUpZF/s320/40807446_1024.jpg" width="224" /></div>
<br />
Przez pierwsze kilka rozdziałów nastawiona byłam bardzo sceptycznie do fabuły opartej na jednym z bardziej wyświechtanych pomysłów - czyli na podmianie sobowtórów. Potem przestałam być sceptyczna, bo nie mogłam się oderwać od czytania.<br />
<br />
Pewien rudowłosy angielski gentleman, Rudolf Rassendyll, wyjeżdża do Rurytanii, by obejrzeć koronację nowego - tradycyjnie rudego - króla. Oczywiście, Rudolf okaże się niemal bliźniaczo podobny do następcy tronu i w wyniku poważnej awantury zajmie jego miejsce, przy okazji zdobywając serce królewskiej kuzynki Flawii, z pełną świadomością, że ani nie może zachować korony, ani poślubić ukochanej, bo honor nakazuje mu przywrócić na tron prawowitego władcę.<br />
<br />
Co to za awantura? Otóż, król ma rywala, przyrodniego brata, zwanego Czarnym Michałem, który zazdrości mu tronu i przyszłej królowej, pięknej Flawii. W wyniku podstępu więzi potajemnie przyszłego króla i ma nadzieję sam zostać koronowany, ale wówczas okazuje się, że rzekomy "król" jednak się na koronacji zjawia. Tylko sami Rudolf i Michał, oraz ich najbardziej zaufani ludzie, wiedzą, że "król" jest fałszywy. Ale - Michał nie może ujawnić, ze na tronie jest uzurpator, bo musiałby przyznać się do uwięzienia prawdziwego króla. Nie może zabić króla, bo wtedy Rudolf zostałby na zawsze na tronie. Nie może zabić otwarcie Rudolfa, bo nie może wystąpić jawnie przeciwko rzekomemu bratu. Z kolei Rudolf także nie może zaatakować "brata", nie może też najechać zamku Zenda, bo wie, że wtedy Michał zabije więzionego tam króla. Sytuacja wydaje się nie mieć wyjścia. Według posłowia tłumacza, Roberta Stillera, autor przeżył w tym momencie pisania powieści załamanie, bo uznał, że sam nie jest w stanie wyplątać się z wymyślonego przez siebie impasu. Jednak mu się udało, a każda strona owego wyplątywania się jest warta przeczytania.<br />
<br />
Prawnik Anthony Hope jest właściwie autorem jednej powieści (wyd. 1894 r.), choć napisał ich wiele. Żadna inna jednak nie dorównała "Więźniowi...", po którym uznano go za nowego Dumasa. Powstała co prawda druga część pt. <i>Rupert von Hentzau </i>(1898 r.),<i> </i>ale była dużo słabsza, nigdy też nie została przetłumaczona na polski.<br />
<br />
Na podstawie powieści powstało kilka filmów, ostatni z nich w 1979 r. z Peterem Sellersem w roli głównej.<br />
<br />
Anthony Hope, <i>Więzień za zamku Zenda</i>, tłum. Robert Stiller, Wydawnictwo "Śląsk", Katowice 1989Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-80870779355243280642016-02-12T10:00:00.000+01:002016-02-12T10:00:07.493+01:00Mała księżniczka - F.H. BurnettPo wielu latach wróciłam do jednej z najbardziej ukochanych lektur mojego dzieciństwa - historii uroczej małej Sary Crewe, oddanej przez kochającego ojca na londyńską pensję, otoczonej zbytkiem, rozpieszczanej (ale nigdy rozpieszczonej), bystrej, fascynującej, żyjącej w magicznym świecie bogatej dziecięcej wyobraźni. Biednej małej Sary, która wraz z utratą ojca i majątku straciła także swoją pozycję, ale nigdy dumę, a którą w tej samej wyobraźni znalazła schronienie przed najgłębszą rozpaczą. Dzielnej małej "księżniczki", zmuszonej do pracy ponad siły przez wyrachowaną przełożoną pensji, ale znajdującej w sobie jeszcze chęć pomocy innym.<br />
<br />
Zachwycałam się równie mocno, ale nie tak samo. W dzieciństwie podziwiałam Sarę, jej niezłomną postawę, siłę ducha, współczułam jej, ale wierzyłam, że da sobie radę. Czytając teraz, kiedy jestem już matką, widziałam tylko małą, przerażoną dziewczynkę, głodzoną, poniewieraną, pozbawioną perspektyw na jakąkolwiek zmianę i - wstyd przyznać - płakałam nad lekturą jak bóbr... Przy całej bajkowości tej historii (ach, kopalnie diamentów i cudowne zrządzenia losu), postać Sary nadal wydaje mi się bardzo wiarygodna.<br />
<br />
"Mała księżniczka" nie była od razu książką - Frances Hodgson Burnett napisała opowieść, którą publikowano w odcinkach w gazecie, w latach 1887-1888, pod tytułem <i>Sara Crewe: or, What Happened at Miss Minchin's</i>. Dopiero w 1905 r. została uzupełniona przez Autorkę i wydana w postaci książkowej jako <i>A Little Princess: Being the Whole Story of Sara Crewe Now Being Told for the First Time</i>. Pierwsze polskie wydanie ukazało się w 1913 r.,a zatytułowane było <i>Co się stało na pensyi.</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGk7lemv7FCky7HvTYJm-_irYlkm3KhWiUjEkggOUOgDhUxs7uem2JaLZ7RmUi8z9dwILS2XOrm30t1-soYisSpoyEgxDx3vmMLw6xo4M7amr5wgt8zxX2mu9FWRQR12E2qhqqI-QxIdt0/s1600/egmont+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
W zalewie niesłychanie kiczowatych okładek "Małej księżniczki" (naprawdę, co ta Burnett ludziom zrobiła, że tak paskudnie wydają biedną Sarę Crewe) wyróżniają się dwie. Pierwsza to piękna stara wersja z ilustracjami Antoniego Uniechowskiego, którą pamiętam ze swojego dzieciństwa i nawet mam jeszcze gdzieś upchany kompletnie sczytany egzemplarz, a którą szczęśliwie wznowiło Wydawnictwo Dwie Siostry w mojej ulubionej serii Mistrzowie Ilustracji.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj1MQcj3JLgjMR51lKMqT9m4xepuCU3_1U85Bi2r_7sIaWbvTAl-mDekR4XJhw8tqzrqOs7Ehd-NGuaFPs7cEpuZve8AQc5V9uPDOm6vCw2BJ6jG9Jq4PBEYoE3ErV_pZ2Lu-LImXj-6r7/s320/tumblr_mlpl3vkCFa1s4amouo2_500.jpg" width="229" /><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6VECUD3VTJQVRf3MG6pobedEgwo7yIvcyJfEDAGuaOry5QxsDghTzqhB1ktvaMf1AbUN_UAADxctop0CvteT697XGVZRKwUq9faLSYAFMT2GMyduZCCvM0lgKQiq9YfU_EAGoBWCvjFAw/s320/mala-ksiezniczka-b-iext31420590.jpg" width="262" /></div>
<br />
<br />
Druga to proste wydanie z kolekcji Romantycznej Egmontu, dla doroślejszego czytelnika - bez ilustracji, ale za to z urokliwym roślinnym motywem przewijającym się na pierwszych stronach rozdziałów oraz pięknym wzorem na wewnętrznej stronie okładki (bardzo lubię takie szczegóły).<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGk7lemv7FCky7HvTYJm-_irYlkm3KhWiUjEkggOUOgDhUxs7uem2JaLZ7RmUi8z9dwILS2XOrm30t1-soYisSpoyEgxDx3vmMLw6xo4M7amr5wgt8zxX2mu9FWRQR12E2qhqqI-QxIdt0/s1600/egmont+1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGk7lemv7FCky7HvTYJm-_irYlkm3KhWiUjEkggOUOgDhUxs7uem2JaLZ7RmUi8z9dwILS2XOrm30t1-soYisSpoyEgxDx3vmMLw6xo4M7amr5wgt8zxX2mu9FWRQR12E2qhqqI-QxIdt0/s1600/egmont+1.jpg" /></a></div>
<br />
"Mała księżniczka" była wielokrotnie przenoszona na ekran, niestety filmowcy daleko odchodzili od pierwowzoru. Godne uwagi są dwie wersje filmowe: z 1939 r. z Shirley Temple w roli Sary i z 1995 r. w reżyserii Alfonso Cuarona - bardzo przyjemnie się je ogląda, choć twórcy wykorzystali tylko fragmenty oryginału. Najwierniejszą adaptacją jest chyba japoński serial animowany z 1985 r. oraz rosyjski film z 1997 r. Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-6851862493632055302016-01-26T21:26:00.000+01:002016-01-26T21:30:18.171+01:00Tam, gdzie żyją dzikie stwory - Maurice SendakNie do wiary, że książka Maurice'a Sendaka ma już ponad pół wieku, równie dobrze mogła powstać przedwczoraj. Zarówno treść, jak i forma książki, pozostają niezmiennie świeże.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTBU8xmtaGvXrMnmyGdTOVo3dfJnueJwmCeAlj5mgssIWAqPVdnFzULs89w8H3M9YyyVh9Y-EfY3F9PzDbvN9hiTxE9tvV_8rj92ACfr13UiiBZm40YganF3Gh3vyGx4_mMCDqZmAFtZ8R/s1600/phpThumb_generated_thumbnail.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="287" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTBU8xmtaGvXrMnmyGdTOVo3dfJnueJwmCeAlj5mgssIWAqPVdnFzULs89w8H3M9YyyVh9Y-EfY3F9PzDbvN9hiTxE9tvV_8rj92ACfr13UiiBZm40YganF3Gh3vyGx4_mMCDqZmAFtZ8R/s320/phpThumb_generated_thumbnail.jpeg" width="320" /></a></div>
Całość opowiedziana jest w bardzo niewielu słowach - to dosłownie kilkanaście zdań, a na niektórych stronach znajduje się tylko fragment zdania. To, czego nie ujęły słowa, opowiadają ilustracje, a historii dopełnia wyobraźnia czytelnika.<br />
<br />
Chłopiec imieniem Max zostaje za karę wysłany do łózka bez kolacji. Jego pokój zamienia się w las, ściany znikają, a Max może dotrzeć aż do oceanu i pożeglować swoją własną łódką "niemal na drugą stronę roku, by dotrzeć tam, gdzie żyją dzikie stwory". Dzikie stwory nie przerażą Maxa - chłopiec poskramia je i zostaje ich królem.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnLAlssFtOvWMtCnZO7jtl0QByOXw6dOODD6ynPTKBhJtV6tbhOwZIc8gcCjE3P7IawmHM-3BUkyco0XrehBpH4VtwoKBFgW1J5s0YL77yi-Tf0dPwlfTJ5M8BJASbP5Zmgnn9jyt1cFZT/s1600/201404151713250.25036400d.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnLAlssFtOvWMtCnZO7jtl0QByOXw6dOODD6ynPTKBhJtV6tbhOwZIc8gcCjE3P7IawmHM-3BUkyco0XrehBpH4VtwoKBFgW1J5s0YL77yi-Tf0dPwlfTJ5M8BJASbP5Zmgnn9jyt1cFZT/s400/201404151713250.25036400d.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNMlt4yjvCF0Q0J8NrmgD9xbXoXYAoA9GkyzOXSR2pKtuHxQ2ZwWmhphxlMByX8v1O3LGPDB33XoW0wY0n_2uyDvBgBKhPMoSA5gXNAiaUVJCg9vaYNlaJ_yhdrzDseKv-vRNT0O_O-Ctk/s1600/201404151713330.78302300d.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNMlt4yjvCF0Q0J8NrmgD9xbXoXYAoA9GkyzOXSR2pKtuHxQ2ZwWmhphxlMByX8v1O3LGPDB33XoW0wY0n_2uyDvBgBKhPMoSA5gXNAiaUVJCg9vaYNlaJ_yhdrzDseKv-vRNT0O_O-Ctk/s400/201404151713330.78302300d.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
W końcu zaczyna tęsknić za domem,więc bez żalu porzuca przygodę i wraca do swojej sypialni. Uwierzcie - to streszczenie jest niewiele krótsze niż oryginalny tekst, ale po przewróceniu ostatniej strony ma się w głowie bardzo bogatą historię. Bardzo lubię tę książkę, czytam ją i oglądam z ogromną przyjemnością, przemawia do mnie poetyka tekstu i nastrój obrazów. Moja córka też uwielbia tę książkę, a nie ma jeszcze 3 lat. Napisać książkę, która przemówi zarówno do dwulatka, jak i jego rodzica, to nie jest prosta sprawa.<br />
<br />
Maurice Sendak pochodził z rodziny żydowskich emigrantów z Polski, mieszkał i tworzył w USA. Początkowo "Tam, gdzie żyją dzikie stwory", która ukazała się w 1963 r., nie spotkała się z entuzjazmem krytyków, ale została za to gorąco przyjęta przez najmłodszych czytelników. Dziś uznawana jest za jedną z najważniejszych książek dla dzieci. Jedną z pierwszych (a może pierwszą), pokazującą, jak dziecko radzi sobie z uczuciem złości. Pisarz twierdził, że książka ta razem z dwoma innymi jego dziełami "Inside Night Kitchen" i "Outside Over There" tworzy swoistą trylogię, opowiadającą o dorastaniu, radzeniu sobie z uczuciami niebezpieczeństwa, nudy, strachu, frustracji, zazdrości... Marzę o tym, żeby w Polsce wydano chociaż tę ostatnią pozycję, ale nie wiem, czy się doczekam, skoro "stwory" ukazały się dopiero w 2014 r. <br />
<br />
Na podstawie książki nakręcono w 2009 r. film "Gdzie mieszkają dzikie stwory", bardzo udaną ekranizację, którą z pewnością warto zobaczyć. Twórcom udało się zachować balans oryginału między tekstem a obrazem, a także urodę tych ostatnich.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFhVJ08IRcI9y-UtT0ncqGx7oBqtPZT_Y71gNna085eW0rRIfT0iqvK2Unot2KCGSKw2aDRTXqA6n11MUneAHTOvxT0zvBp67aDvqIT4ezHnizwQNu8Pfzf89cxGES9O9bjnQ9d-BrKoGb/s1600/wtwa03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFhVJ08IRcI9y-UtT0ncqGx7oBqtPZT_Y71gNna085eW0rRIfT0iqvK2Unot2KCGSKw2aDRTXqA6n11MUneAHTOvxT0zvBp67aDvqIT4ezHnizwQNu8Pfzf89cxGES9O9bjnQ9d-BrKoGb/s1600/wtwa03.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<span style="font-size: large;">Tam, gdzie żyją dzikie stwory</span><br />
oryg. Where the Wild Things Are<br />
<span style="font-size: large;">Maurice Sendak</span><br />
tłum. Jadwiga Jędryas<br />
Wydawnictwo Dwie Siostry<br />
Warszawa 2014<br />
<br />Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-13446346112923178642015-11-29T21:46:00.001+01:002015-11-30T13:24:49.843+01:00Muzeum Książki Dziecięcej poleca - Klasyka Pięknie WydanaSeria <b>Muzeum Książki Dziecięcej</b> <b>poleca</b> powstała dzięki współpracy rzeczonego muzeum i wydawnictwa Muza. Składają się na nią wznowienia starych i pięknych wydań polskich klasyków dla dzieci. Twarda i bardzo ładna oprawa, gruby papier, duży font, staranne opracowanie - jestem zachwycona tą serią. Moja córka, lat 2 i pół, także ją doceniła. Tuwima mamy w innych, też pięknych wydaniach ("Julian i Irena Tuwim dzieciom" Naszej Księgarni, "Lokomotywę" i "Rzepkę" Visartu, "Lokomotywę" z ilustracjami Szancera), a Isia nad poezję przedkłada na razie prozę (w drodze wyjątku akceptuje kilka wierszy Brzechwy), a jednak zapałała żywiołową sympatią do utworów ze "Słonia Trąbalskiego" i do psa z ulicy Bałamutów, który miał dwie pary butów.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZkaPft5Mj2IWHOvHYUcYD33sCtDV-rx-YoZytTz6BIzZO3xBiXEfziSl3Oq-m9mprFj2sMWHd6XlxuNR6n1sndWe-De3hbhc_Ap19CG0LydV3OV0E6Ng_SZoA5xcCj8HwisExsttB-7ne/s1600/IMG_3479.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZkaPft5Mj2IWHOvHYUcYD33sCtDV-rx-YoZytTz6BIzZO3xBiXEfziSl3Oq-m9mprFj2sMWHd6XlxuNR6n1sndWe-De3hbhc_Ap19CG0LydV3OV0E6Ng_SZoA5xcCj8HwisExsttB-7ne/s320/IMG_3479.JPG" width="240" /></a>W domu mamy trzy książeczki - za "Lokomotywę" i "Słonia Trąbalskiego" bardzo dziękuję wydawnictwu, "Pies z ulicy Bałamutów" to nasze własne zbiory, a w planach mam zakup kolejnych, na pewno na naszą półeczkę trafi "Przygoda z małpką", a i inne mi się marzą.<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
"Lokomotywa" - w tomie znajdują się trzy utwory, poza tytułowym także "Rzepka" i "Ptasie radio" - to przedruk wydania z 1958 r., ilustrowanego przez Jana Lenicę.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDyiVT2exBSpvpskEDoU96ZbyGHbadDo1WrNJU4p8-SlrxcAc2wXXc2FzHYRIKY-E5Y4fKrgmouR67JFW6iyvY7POCcQV0h9LCj66WVx0bhyphenhypheneSXNE6SAbF2zxD13QAsaY_xwuMiA4HkUMC/s1600/Lokomotywa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDyiVT2exBSpvpskEDoU96ZbyGHbadDo1WrNJU4p8-SlrxcAc2wXXc2FzHYRIKY-E5Y4fKrgmouR67JFW6iyvY7POCcQV0h9LCj66WVx0bhyphenhypheneSXNE6SAbF2zxD13QAsaY_xwuMiA4HkUMC/s320/Lokomotywa.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4d4hDBWlXFa34kKO_hQz5b0B-ptU-YY7hBXDMHCD4ox0icXqh2cSif2LP6PcEveND-cfKggsJ33TXsvt7AEFp-Afru5ogifSTfWYkHbegDRE41zAnKtwbkdCvAhtdUJ82tQcIhWzkFFKc/s1600/IMG_3467.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4d4hDBWlXFa34kKO_hQz5b0B-ptU-YY7hBXDMHCD4ox0icXqh2cSif2LP6PcEveND-cfKggsJ33TXsvt7AEFp-Afru5ogifSTfWYkHbegDRE41zAnKtwbkdCvAhtdUJ82tQcIhWzkFFKc/s320/IMG_3467.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrO27snTZyZpZ24ER7mrWM401MH7RNQJkfnvPGVLK2VdtjKhKPBaOQ-gNwN7IlK6knvfBTG3AAvVKUWE4OdmTHC-a6BVlGvF3wHCaD3byB5964g0F2qyrNj8DlFCQ3PgCgerG5CNWoADbO/s1600/IMG_3472.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrO27snTZyZpZ24ER7mrWM401MH7RNQJkfnvPGVLK2VdtjKhKPBaOQ-gNwN7IlK6knvfBTG3AAvVKUWE4OdmTHC-a6BVlGvF3wHCaD3byB5964g0F2qyrNj8DlFCQ3PgCgerG5CNWoADbO/s320/IMG_3472.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRmKgrJJxicsWyI6FWvEXcyd94EZjjX9Lj88xBxk5dua7UEuXADpoTo9QSrNFaJPbxKPoJms2lB15kRE49NO_Ea_Vqk1NlG_VLfw3euqd3IVaL6n32IzCGTq_GYnkrjyNN3xEH0YZbgpH2/s1600/IMG_3470.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRmKgrJJxicsWyI6FWvEXcyd94EZjjX9Lj88xBxk5dua7UEuXADpoTo9QSrNFaJPbxKPoJms2lB15kRE49NO_Ea_Vqk1NlG_VLfw3euqd3IVaL6n32IzCGTq_GYnkrjyNN3xEH0YZbgpH2/s320/IMG_3470.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
"Słoń Trąbalski" (poza tytułowym zamieszczono 15 innych wierszy Tuwima) zilustrowany przez przyjaciela Tuwima - Ignacego Witza, wydany został po raz pierwszy w 1947 r.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdadwdaLRRvwkXAp3rqWVgj_I-8-R0U3uaDbCGZCeHTX8-lV5txhn9UDG60V3MCgzNEfui0AonNHYzcUTf-MXyYwpPMDZx9AklKgojXVagShckuXwTJ5xm-_iU5R2WYhTLwhacRROrYwOr/s1600/Slon+Trabalski.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdadwdaLRRvwkXAp3rqWVgj_I-8-R0U3uaDbCGZCeHTX8-lV5txhn9UDG60V3MCgzNEfui0AonNHYzcUTf-MXyYwpPMDZx9AklKgojXVagShckuXwTJ5xm-_iU5R2WYhTLwhacRROrYwOr/s320/Slon+Trabalski.jpg" width="320" /></a> </div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnLfWUFJKgj91MCsZ4fumU67RHH5rAHfnVqi9u8n3hKz45JFakj_75i_i4l4jGdc7sOPZk0Ptb5FsXSbiGzqgi0GPE8jFqFZ8YHLItEUJSmPho6O1zxK_OoOQRaEOLrjNw3emj2yaq8GIh/s1600/IMG_3473.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnLfWUFJKgj91MCsZ4fumU67RHH5rAHfnVqi9u8n3hKz45JFakj_75i_i4l4jGdc7sOPZk0Ptb5FsXSbiGzqgi0GPE8jFqFZ8YHLItEUJSmPho6O1zxK_OoOQRaEOLrjNw3emj2yaq8GIh/s320/IMG_3473.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW0X53BfVPjfhMnc0l0RUmwCNR92Buh-06bpojPZbsXmjQrkAcTRS4XAG259a0abpyXPhjpTE81K0_YDQNnLaMoQaSr9iwTiQ64lzfxMGWWbk3BrmaBbyQGmKjs-rmdvWt_xCsmV-hsbgJ/s1600/IMG_3474.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW0X53BfVPjfhMnc0l0RUmwCNR92Buh-06bpojPZbsXmjQrkAcTRS4XAG259a0abpyXPhjpTE81K0_YDQNnLaMoQaSr9iwTiQ64lzfxMGWWbk3BrmaBbyQGmKjs-rmdvWt_xCsmV-hsbgJ/s320/IMG_3474.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfvj9ey-2sH5v26mEK4bXz33S0UdON89ehYfn3Qb756JUBFPaPLVHKXgCvqSZTZ0SVUH5kzc5sbCmEHZw2Rbee7fVxnWbBU5u1r-mpmib-XxfFW51y-VtnuGb49gaZm2RWjjDBMnMyEsGx/s1600/IMG_3476.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfvj9ey-2sH5v26mEK4bXz33S0UdON89ehYfn3Qb756JUBFPaPLVHKXgCvqSZTZ0SVUH5kzc5sbCmEHZw2Rbee7fVxnWbBU5u1r-mpmib-XxfFW51y-VtnuGb49gaZm2RWjjDBMnMyEsGx/s320/IMG_3476.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkv-JJwjrHWqpCbMCkceee2axC5kJAB9v44tJL4cnPUO7kcp8iANsnqOYrPbRtIdRLCGhCWE6RLROPOB1lqtgKX4uPQ04GeAjNHDG9WpQJYrGra5rp_UI_VQMxQGjIsL_0LKsQSxwmOix4/s1600/IMG_3475.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkv-JJwjrHWqpCbMCkceee2axC5kJAB9v44tJL4cnPUO7kcp8iANsnqOYrPbRtIdRLCGhCWE6RLROPOB1lqtgKX4uPQ04GeAjNHDG9WpQJYrGra5rp_UI_VQMxQGjIsL_0LKsQSxwmOix4/s320/IMG_3475.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
"Pies z ulicy Bałamutów" Wandy Chotomskiej i Wacławy Bisko ukazał się po raz<br />
pierwszy w 1965 r., a zilustrował książkę Jerzy Flisak.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhDs0s79GnKfYbJbeH1vNzPBSdAwa-SY69u70W9FF6J4-INcX3EYoSWRj2vQLOCxlJdGcx86W7HCxbXSHL24-gBvScUNOP2M7l7mgV6lD2iQaE0IVoUYNIA4xcspqyu71-KA2H1y65OAEy/s1600/IMG_3477.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhDs0s79GnKfYbJbeH1vNzPBSdAwa-SY69u70W9FF6J4-INcX3EYoSWRj2vQLOCxlJdGcx86W7HCxbXSHL24-gBvScUNOP2M7l7mgV6lD2iQaE0IVoUYNIA4xcspqyu71-KA2H1y65OAEy/s320/IMG_3477.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvnd-1SNk75zruZtwxNrdYHX9xIrf7pItwEO4FWW-hzhSaP69YzrtqMFgN3HTRwyy1OpP2SqjZVZSdaMNQCUtGjtxX8A_wYrmumXo1VVr5ihDvMp4Jh6j-g6cF2FDZ6L8ljdFFoWgBuHC6/s1600/IMG_3478.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvnd-1SNk75zruZtwxNrdYHX9xIrf7pItwEO4FWW-hzhSaP69YzrtqMFgN3HTRwyy1OpP2SqjZVZSdaMNQCUtGjtxX8A_wYrmumXo1VVr5ihDvMp4Jh6j-g6cF2FDZ6L8ljdFFoWgBuHC6/s320/IMG_3478.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
Poza nimi w serii ukazało się jeszcze 12 książek, możecie je podejrzeć <a href="http://muza.com.pl/121-muzeum-ksiazki-dzieciecej-poleca" target="_blank">TUTAJ</a> (klik).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipH3KA0tF1TusI8Jmed_LurXLfi2nmQsOHg-sQNsnJLzuWAuC4D57yeJUmrwE0H6puFB-Jcrku2xzLH6nUgb76B5AdGYUtGUzdXkszzUwxrryAs7KhW-1zRGlL77UV4HRYyZS9pTrdu2Fz/s1600/IMG_3480.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipH3KA0tF1TusI8Jmed_LurXLfi2nmQsOHg-sQNsnJLzuWAuC4D57yeJUmrwE0H6puFB-Jcrku2xzLH6nUgb76B5AdGYUtGUzdXkszzUwxrryAs7KhW-1zRGlL77UV4HRYyZS9pTrdu2Fz/s400/IMG_3480.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiubearWLSUNd1NGVVA6jS_xLezFQ3Vs5zz8ql-_Sr7zcx12x2yHRJT__BeuiMcReT1E32rBAUpL8ViJgnxQbNXLP69ogpaac2fnNjIso8gBmUPh6AlUv3pWu1-2aTkjk20N1WkVy1N51K8/s1600/IMG_3482.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiubearWLSUNd1NGVVA6jS_xLezFQ3Vs5zz8ql-_Sr7zcx12x2yHRJT__BeuiMcReT1E32rBAUpL8ViJgnxQbNXLP69ogpaac2fnNjIso8gBmUPh6AlUv3pWu1-2aTkjk20N1WkVy1N51K8/s400/IMG_3482.JPG" width="400" /></a></div>
<br />Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-67985754760402068532015-11-07T20:37:00.004+01:002015-11-07T20:43:56.399+01:00Bolek i Lolek. Szalony pościg - Rafał Witek<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Pisanie o niedawno wydanej książce jako o klasyku jest zdecydowanym nadużyciem, a jednak już po raz drugi mi się to zdarza. Wszystko dlatego, że klasyczni, a raczej kultowi, są bohaterowie - ręka w górę, kto nie słyszał o Bolku i Lolku. Nie wszyscy wiedzą jednak, że poza serialem animowanym powstawały także książki o tych braciach, wydawane w latach 70. Pisałam o tym szerzej <a href="http://klasykadlamlodych.blogspot.com/2014/10/nachalny-upior-zebrzacy-o-cukierki.html" target="_blank">TUTAJ (klik)</a>. Wydawnictwo Znak emotikon postanowiło uwspółcześnić bohaterów i przybliżyć ich obecnemu młodemu pokoleniu. Niedawno ukazał się piąty tom* przygód wiekowych chłopaków pt. "Bolek i Lolek. Szalony pościg", tym razem autorstwa Rafała Witka (napisał m.in. książkę "Julka Kulka, Fioletka i ja").</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi0gNSPKjpd8HdMAWM1tvcEAIJbCtD01o3UNr6IAeBhdXvO0fkRvqehrF8VobyVCuq22s698K8uJFGRJ6NfBFPqogpYzCzi2a9WkoXsTinkyQFLqzC6MQgi1qNKJPCvFONVeOOd8o6CNCG/s1600/bolek-i-lolek-szalony-poscig-b-iext29774179.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi0gNSPKjpd8HdMAWM1tvcEAIJbCtD01o3UNr6IAeBhdXvO0fkRvqehrF8VobyVCuq22s698K8uJFGRJ6NfBFPqogpYzCzi2a9WkoXsTinkyQFLqzC6MQgi1qNKJPCvFONVeOOd8o6CNCG/s320/bolek-i-lolek-szalony-poscig-b-iext29774179.jpg" width="225" /></a></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Przyznaję, że mam do Bolka i Lolka ogromny sentyment, ale zastanawiam się, czy dawna dobranocka jest jeszcze dla współczesnych dzieciaków atrakcyjna. (Moje dzieci są jeszcze za małe, żebym mogła stwierdzić to empirycznie, ale nie omieszkam sprawdzić tego za jakieś dwa-trzy lata.) Mam nadzieję, że tak, ale jeśli zbyt mocno trąci myszką, to mogą sięgnąć po powieści o nowym wcieleniu urwisów. To już nie to samo, ale też jest ciekawie...</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">W nowym tomie Bolek i Lolek spędzają nudnawe wakacje z rodzicami nad morzem.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>...lista dostępnych rozrywek była nader skąpa. Bolek po raz kolejny ułożył ją sobie w głowie:</i></span><br />
<ul>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>leżenie na kocu i zamienianie się w przysmażony placek,</i></span></li>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>opalanie bladego miejsca pod pachami,</i></span></li>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>rycie lewą stopą w piasku,</i></span></li>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>rycie prawą stopą w piasku,</i></span></li>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>łapanie meduz do wiaderka,</i></span></li>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>jedzenie jagodzianki z roztopionym lukrem,</i></span></li>
<li><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i>odpędzanie os mających ochotę na jagodziankę. **</i></span></li>
</ul>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Bolek nieopatrznie uruchamia jednak na komórce Automatyczny Generator Akcji i wtedy się zaczyna... Pies porywa ukochaną lalkę Mani, chłopcy ruszają w pościg, który zawiedzie ich aż na drugą półkulę! <span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Znad Bałtyku przenoszą się do </span>Australii, gdzie ganiają za kangurem, podróżują na grzbiecie wielbłąda, helikopterem, a nawet... błyskawicą. Akcja pędzi w zawrotnym tempie, przygoda goni przygoda, a wszystko okraszone jest absurdalnym dowcipem. W dodatku Autor puszcza czasem oczko do dorosłego czytelnika, scena kupowania helikoptera z życia wzięta (z tym że w życiu to raczej dotyczy samochodów), młodzież może nie załapie, ale rodzic doceni.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Na końcu książki znajduje się <i>Przewodnik podróżnika</i>, zapewniający czytelnikowi dodatkową rozrywkę, ale mający także walory edukacyjne. Zresztą cała książka pozwala na zdobycie - w absurdalnej otoczce - pewnej wiedzy geograficznej, zwłaszcza jeśli będzie czytana wspólnie z rodzicem, który w odpowiednim momencie podsunie potomstwu globus i mapę.</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Rafał Witek, <i>Bolek i Lolek. Szalony pościg</i>, Znak emotikon 2015 </span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: x-small;">* Współczesne tomy o Bolku i Lolku wydane przez Znak emotikon:</span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: x-small;">W. Bonowicz, G. Gortat, E. Karwan-Jastrzębska, J. Olech, A. Onichimowska, M. Rusinek, W. Widłak, M. Wojtyszko, R. Kosik <b><i>Nowe przygody Bolka i Lolka (2013)</i></b><br />
B. Maj, J. Illg, W. Bonowicz, L. Talko , A. Onichimowska, M. Wicha, R. Kosik<i> <b>Nowe przygody Bolka i Lolka. Urodziny</b> </i>(2013<i>, </i>recenzja<a href="http://klasykadlamlodych.blogspot.com/2013/11/tydzien-z-literatura-dziecieca-i.html" target="_blank"> TU</a>)<br />
W. Bonowicz, J. Illg, A. Onichimowska, G. Gortat, M. Wojtyszko, R. Kosik, E. Karwan-Jastrzębska<i> <b>Nowe przygody Bolka i Lolka. Łowcy tajemnic </b></i>(2013)<br />
Marcin Wicha, <b><i>Bolek i Lolek. Genialni Detektywi</i></b> (2014, recenzja <a href="http://klasykadlamlodych.blogspot.com/2014/10/nachalny-upior-zebrzacy-o-cukierki.html" target="_blank">TU</a>) </span></span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: x-small;">** Rafał Witek, <i>Bolek i Lolek. Szalony pościg</i>, Znak emotikon 2015, s. 6-7. </span></span>Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-49332574853580955302015-10-25T13:31:00.000+01:002015-10-25T13:36:31.607+01:00Czarownice - Roald DahlNie jest łatwo rozpoznać prawdziwą wiedźmę. <i>Prawdziwe wiedźmy noszą zwyczajne ubrania i do złudzenia przypominają zwyczajne kobiety. Mieszkają w zwyczajnych domach i zwyczajnie pracują*.</i><br />
A dobrze byłoby jednak umieć je rozpoznawać, bo stanowią śmiertelne zagrożenie dla dzieci. <i>Szanująca się wiedźma powinna upolować przynajmniej jedno dziecko tygodniowo. Inaczej ma chandrę.</i><br />
<br />
Na szczęście ośmioletni bohater powieści ma bardzo mądrą babcię, emerytowanego wiedźmologa, w dodatku pochodzącą z Norwegii, a <i>Norwegowie wiedzą o czarownicach bardzo dużo, bo pochodzą one właśnie z mrocznych lasów i gór Norwegii. </i>Uczy więc wnuka, po czym można odróżnić wiedźmę od zwykłej kobiety. Po pierwsze, wiedźmy zawsze noszą rękawiczki, nigdy ich nie zdejmują, tylko do spania, bo nie mają paznokci, tylko zakrzywione kocie pazury, co rzecz jasna, muszą ukrywać. Po drugie, są łyse jak kolano i muszą nosić peruki, a przez to okropnie swędzą je głowy i ciągle muszą się drapać. Mają też większe dziurki od nosa, dzięki czemu ich węch jest lepszy - rozpoznają dzieci właśnie węchem, <i>nawet w bezksiężycową noc potrafią wyczuć dziecko po drugiej stronie ulicy. </i>Warto pamiętać, że czarownicom wydaje się, że dzieci<i> </i>cuchną, im czystsze, tym bardziej, więc lepiej by dzieci nie kąpały się za często. <i>Najzupełniej wystarczy raz na miesiąc. </i>Oczy czarownic też wyglądają inaczej, a w środku źrenicy widać płomyki ognia i lśniące sople lodu...Ich ślina jest granatowa. No i nie mają palców u stóp, ich stopy są tępo zakończone, kwadratowe w kształcie, a że upychają je w spiczaste pantofelki, to trochę kuleją.<br />
Całe szczęście, że chłopczyk mógł się tego dowiedzieć, bo na swojej drodze miał spotkać nie jedną wiedźmę, lecz wszystkie czarownice Anglii, z Arcywiedźmą na czele! Konsekwencje takiego spotkania nie mogą być miłe, o nie... Ale jeśli chcecie wiedzieć, co z niego wynikło, musicie przeczytać "Czarownice" Roalda Dahla.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1JrqNE_V7Qkho5u4kXFfigc-hchyayTNfG1BGavXxCm-UNUp5C27KpBSFXXOBC1ao8srYpykBMQqS7NSfmUrfo3qaTecb9qIr_OoXEOHJ2ThfyDfhNU5Ae6UzunGrHHEJWWWMa2MkJZYy/s320/6327.jpg" width="208" /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-TQe4PHCVb6B4xKByKseEUVSyhyMa4aqNl7K0Hpbg5JsB1FVpINwXcpFBgaM4xBio-18LO6yhIDUpSOoXDHQkKjH6I5nQCieQ4Xp2v5QvjaEdCX5Laz_D3yKxnhow5_6C3PUWa6ajdsv4/s1600/_rjn6qcn46z51+209x300.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-TQe4PHCVb6B4xKByKseEUVSyhyMa4aqNl7K0Hpbg5JsB1FVpINwXcpFBgaM4xBio-18LO6yhIDUpSOoXDHQkKjH6I5nQCieQ4Xp2v5QvjaEdCX5Laz_D3yKxnhow5_6C3PUWa6ajdsv4/s320/_rjn6qcn46z51+209x300.jpg" width="222" /></a></div>
<br />
W trakcie czytania zaczęłam cierpieć na syndrom Czerwonego Kapturka. Dzieci bez mrugnięcia okiem czytają bajkę o Czerwony Kapturku, w której wilk pożera dziewczynkę i jej babcię, a potem myśliwy rozcina mu brzuch. A potem dorastają, mają własne dzieci, i dochodzą do wniosku, że takim małym słodkim istotkom nie można czytać takich okrutnych rzeczy, więc wymyślają wersję,w której wilk jest miłym psiakiem, a na końcu wszyscy padają sobie w objęcia. Czytając "Czarownice", też zaczęłam mieć wrażenie, że jest zbyt dosłowna dla maluchów, zbyt straszna - po czym przypomniałam sobie, że jako dziecko uwielbiałam ekranizację "Czarownic" w której Arcywiedźma (w tej roli Anjelica Huston) wygląda tak:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ea3sDSXopIFynCYzBh922CHzLn15aq2YaOOgT_pJ9Mx6bz7V-s7SO335V9f2BoDqdNxSPHlxCyGz_FASi2Af55KmstzWl6o2IGrJ2UtWWeZ7IjzV006fj7vjmNukSNlzF0wuCcpw7Ent/s1600/26781e23.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ea3sDSXopIFynCYzBh922CHzLn15aq2YaOOgT_pJ9Mx6bz7V-s7SO335V9f2BoDqdNxSPHlxCyGz_FASi2Af55KmstzWl6o2IGrJ2UtWWeZ7IjzV006fj7vjmNukSNlzF0wuCcpw7Ent/s320/26781e23.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
I nic a nic się nie bałam. No, dobra, może trochę się bałam, ale w tym była cała frajda. Powstrzymałam więc atak myślenia jak rodzic - książka jest doskonała, jak wszystkie powieści Dahla, a czarownice opisane jak żywe ;)<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeB3xhLcEH0LgH_kgT3fOCIzZWzRlrA3rJSP7QOlXrnq91ndUiUS9ynKtDGKdUGbge-H4GZFmXTgl-cixtUY128uBZV4BCbJtoZ6NB1adw0UGcl26KiU_zgivDoMNTIub2MwHu_dNLOgRj/s1600/130914.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeB3xhLcEH0LgH_kgT3fOCIzZWzRlrA3rJSP7QOlXrnq91ndUiUS9ynKtDGKdUGbge-H4GZFmXTgl-cixtUY128uBZV4BCbJtoZ6NB1adw0UGcl26KiU_zgivDoMNTIub2MwHu_dNLOgRj/s200/130914.jpg" width="131" /></a>Książka Roalda Dahla "The Witches" została wydana w Londynie w 1983 r. W Polsce pojawiły się dwa przekłady - "Czarownice" Tomasza Wyżyńskiego, wyd. PRIMA (1997 r.) i "Wiedźmy" Jerzego Łozińskiego, wyd. Zys i ska (2003 r.). Niech Was nie zwiodą różne tytuły, to dokładnie ta sama powieść. Jeszcze przed polskimi przekładami, bo w 1990 r., na ekrany kin weszła ekranizacja z Anjelicą Huston i Rowanem Atkinsonem, świetna, choć nie do końca wierna. Ale prawdziwe zakończenie książki nie mogłoby się chyba nigdy pojawić w amerykańskim filmie familijnym, bo tam happy end musi być...<br />
<br />
<br />
Roald Dahl, <i>Czarownice, </i>Wyd. PRIMA 1997 (tłum. Tomasz Wyżyński)<br />
<br />
*Wszystkie fragmenty pisane kursywą to cytaty z książki.Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-6220676162132938152015-07-11T18:06:00.001+02:002015-07-11T18:13:23.591+02:00Błękitny zamek - Lucy Maud Montgomery<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmRHw-6g81F_ixT0_fa5FWZHSzCDeHOEfoqg03pZXLZSFQ4nbI3hg7iIxMHQfokIaprEzCjeXOe-KuFGWYP1sLImvMVknWUzJ9QqJI0oahWtCy6OhnuBqajJiGmiGukyGXJY4Qht9zb9bG/s1600/egmont+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmRHw-6g81F_ixT0_fa5FWZHSzCDeHOEfoqg03pZXLZSFQ4nbI3hg7iIxMHQfokIaprEzCjeXOe-KuFGWYP1sLImvMVknWUzJ9QqJI0oahWtCy6OhnuBqajJiGmiGukyGXJY4Qht9zb9bG/s320/egmont+3.jpg" width="231" /></a></div>
<br />
"Błękitny Zamek" to jedna z ukochanych książek mojej młodości i tej Autorki (nie jestem w stanie wybrać jednej ulubionej powieści Montgomery, bo większość jest mi bardzo bliska). Ostatnio czytałam ją kilka lat temu, niemniej nadal znam ją niemal na pamięć. Tyle że zawsze czytałam ją w wydaniu Naszej Księgarni z 1988 r., a teraz sięgnęłam po niedawno opublikowaną wersję z serii Romantycznej Wydawnictwa Egmont.<br />
<br />
Początkowo nie mogłam się odnaleźć w przekładzie Joanny Kazimierczyk. W moim sercu bohaterowie noszą polskie imiona Joanna i Edward, a tu mamy (zgodnie z oryginałem - i słusznie) Valancy i Barneya... W pewnym momencie ze zdumieniem zauważyłam, że czytam fragmenty, których w moim starym wydaniu z pewnością nie było. Niepewna, czy mnie pamięć nie zawodzi, popędziłam do półki po stary egzemplarz. No i rzeczywiście, stara wersja okazała się co nieco okrojona. Dopiero teraz zauważyłam, że moje ulubione wydanie to "tekst opracowany na podstawie wydania polskiego z 1926 r." (nazwiska tłumacza nie podano), co oznacza właśnie, że może być fantazyjnie pociachane, wedle ówczesnego zwyczaju. Przykładowo - w wersji z 1988 r. nie ma w ogóle opisu pogrzebu Cesi, zaś w wersji Egmontu jest. Wydań "Błękitnego Zamku" było sporo, nie podejmuję się badać, które z nich jest pełne, które skrócone. Wg zasobów internetowych tłumaczenie Kazimierczyk ukazało się już w 1993 r. w wydawnictwie Novus Orbis i to jest podobno pierwsze pełne polskie wydanie, ale w rękach go nie miałam, więc pewna jestem tylko wersji egmontowej.<br />
<br />
Jeśli chodzi o minusy tego tłumaczenia - uważam, że niektóre żarty i idiomy przetłumaczono zbyt wiernie, przez co tracą na wyrazistości. Poza tym przezwisko Joanny/Valancy brzmiało w starszej wersji Buba - i dość łatwo zrozumieć, dlaczego 30-latka nie chce, by tak się do niej zwracano. W nowszym tłumaczeniu rodzina zwraca się do niej Doss, co w języku polskim brzmi zupełnie neutralnie. Ciotka Tekla ze starszego wydania, staje się w nowym tłumaczeniu kuzynką Stickles, co jest pewnie zgodne z oryginałem, ale brzmi raczej nienaturalnie w języku polskim.<br />
<br />
Jeżeli jakimś dziwnym i niewytłumaczalnym zrządzeniem losu nigdy nie czytaliście "Błękitnego Zamku", to wyjaśniam, o czym jest. Główna bohaterka, Valancy Stirling, kończy właśnie 29 lat i dowiaduje się, że jest ciężko chora. Odkrywa, że został jej najwyżej rok życia, tymczasem ma poczucie, że właściwie nigdy nie żyła w pełni. Stara panna, pełna kompleksów, na którą rodzina patrzy z góry, a tylko w świecie wyobraźni piękna pani Błękitnego Zamku. Valancy postanawia, że ostatni rok przeżyje naprawdę i zabiera się do dzieła nader energicznie i dość ekscentrycznie. I chociaż w oczach własnej rodziny z niewydarzonej szarej myszy staje się osobą szaloną (ale i w pewien sposób poważaną, w końcu wariatów każdy się trochę boi), to w tym szaleństwie jest metoda. A metoda ta zawiedzie ją do prawdziwego Błękitnego Zamku...<br />
<br />
Krzepiący romans w najlepszym stylu i prawdopodobnie najbardziej uroczy "zamek", jaki można sobie wymarzyć. <br />
<br />
L. M. Montgomery, <i>Błękitny Zamek</i>, Wydawnictwo Egmont, Warszawa 2013 (tłum. Joanny Kazimierczyk)<br />
<br />Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-64067627412047586422015-06-18T22:39:00.003+02:002015-06-18T22:39:55.920+02:00Mały duszek - Otfried Preussler<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyPS7FfnpOCtfF0sdA_Ctm4vGiFJ76aWRg-uXsRQksTGyB1v9YS3e2ENOhMzUBRUXsJrltsnHYjLBo6S5J4Hl3lU3-497qsrNtLcFYRWaCDRVoT1QTgK4mrieo52-HKjrwvu9hyphenhyphenmqG-g1z/s320/maly+duszek_ma%25C5%2582a.jpg" width="226" /><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlZDIpFN-6uwzWPE__y0CRvqnOmtS5ho20FRl6j33HDImRtAxxmWq8c7ER6qhlSEAheMFBsufYZcnpZjYSWv1ZU9swGX4A2RqdIesoQ49FGd1pn8LG1h8PyNtS2Y76PJ6cVqxpyUznmxeW/s320/20091101222533.jpg" width="199" /></div>
<br />
Otfried Preussler to niemiecki pisarz literatury dla dzieci, którego twórczość poznałam w dzieciństwie za sprawą fantastycznej "Malutkiej czarownicy". Bardzo długo byłam przekonana, że to jedyna jego książka przetłumaczona na język polski, ale na szczęście się myliłam. Ukazał się u nas także m.in. "Mały Duszek" (1966) - nie udało mi się znaleźć bliższych informacji na temat starszego wydania, którego okładka widnieje powyżej po prawej stronie. Po lewej widać świetne wydanie Wydawnictwa Bona z 2011 r., z uroczymi ilustracjami <span class="info-title"></span>Franza Josefa Trippa*. Oba wydania to przekład Hanny i Andrzeja Ożogowskich.<br />
<br />
Tytułowy Mały Duszek mieszkał w Sowim Zamku w Puchaczowie. W dzień spał w dębowej skrzyni na strychu, w nocy krążył po zamku, dzierżąc w garści pęk kluczy o magicznych właściwościach - wystarczyło machnąć nimi w kierunku dowolnego obiektu, by ten się otworzył, i machnąć po raz drugi - by się zamknął. Przy ładnej pogodzie latał nad miasteczkiem lub odwiedzał swego przyjaciela - mądrą sowę Uhu-Szuhu. Żałował tylko, że widzi wszystko wyłącznie po ciemku i marzył, by choć jeden raz obejrzeć miasteczko w świetle słońca - niestety mimo wielu prób, twardo przesypiał dnie i budził się wyłącznie o 12 w nocy.<br />
<br />
Lepiej uważać, o czym się marzy...<br />
<br />
Pewnego dnia (tak, dnia!) Mały Duszek wyszedł ze skrzyni, odkrył, że wszędzie jest jasno, on sam zrobił się czarny, na każdym kroku natyka się na ludzi, którzy na jego widok wpadają w panikę, trudno się schować, nie można się poradzić Uhu-Szuhu, bo ten we dnie śpi. Mieszkańcy miasteczka domagają się od władz zrobienia porządku z czarną zjawą, a oważ czarna zjawa próbuje rozpaczliwie powrócić do dawnego stanu rzeczy, ale zamiast o 12 w nocy, budzi się w południe... Wiele przygód przeżyje Duszek, zanim znajdzie pomocników w postaci trójki dzieci...<br />
<br />
Otfried Preussler, <i>Mały Duszek</i>, Wydawnictwo Bona 2011<br />
<br />
<br />
<br />
*To samo wydawnicwto wydało jeszcze trzy inne książki tego Autora (zerknijcie <a href="http://www.wydawnictwobona.pl/autorzy/47/Otfried-Preussler" target="_blank">TU</a>), zaś "Malutka czarwonica" została wznowiona przez Wydawnictwo Dwie Siostry w serii Mistrzowie Ilustracji (<a href="http://www.wydawnictwodwiesiostry.pl/katalog/prod-malutka_czarownica.html" target="_blank">TU</a>)Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-63248425333063801542015-04-03T09:23:00.000+02:002015-11-10T20:47:41.636+01:00"Jedną rzecz musisz sobie rozważyć: czy masz zamiar być bohaterem tej przygody, czy też nie" (Czarodziejskie miasto - Edith Nesbit)Edith Nesbit to jedna z najbardziej znanych angielskich pisarek dla dzieci, uważana za przedstawicielkę brytyjskiego "złotego wieku powieści dla dzieci". Tworzyła głównie literaturę fantastyczną, osadzając magiczne stworki i amulety w realiach współczesnej sobie Wielkiej Brytanii początku XX wieku. Akurat moja ukochana książka tej Autorki jest zupełnie realistyczna (nosi tytuł "Przygoda przyjeżdża pociągiem" i kiedyś na pewno o niej napiszę). Tym razem znalazłam się jednak na całkiem przeciwległym biegunie, bo wyszperana w bibliotece powieść <i>Czarodziejskie miasto, </i>której w dzieciństwie nie miałam okazji czytać, jest na wskroś fantastyczna - rzeczywistego świata bardzo tu malutko.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgo7kzUrjeqOagg5-JH2GLM7NmKsNzR1CAnfST3sb_QogHncKdo8Zh76_NfQehYhX-msvlSmCa-dpE47myc14qolkS6pN2N_lYS40hqAnSW9M0halh0NxaJFfbdu1giaoRNoIMEM4wQKBB/s1600/7142J3Q73SL.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgo7kzUrjeqOagg5-JH2GLM7NmKsNzR1CAnfST3sb_QogHncKdo8Zh76_NfQehYhX-msvlSmCa-dpE47myc14qolkS6pN2N_lYS40hqAnSW9M0halh0NxaJFfbdu1giaoRNoIMEM4wQKBB/s1600/7142J3Q73SL.gif" /></a></div>
Dziesięcioletni Filip Haldane wiedzie szczęśliwy żywot pod opieką swojej dużo starszej przyrodniej siostry Heleny - kocha ją nad życie, zmarłych rodziców nie pamięta, żadnych zmian nie pragnie. Pewnego dnia okazuje się jednak, że Helena zaręcza się z ukochanym z młodości, mężczyzną niedawno owdowiałym. Po ślubie wraz z Filipem wprowadza się do jego wielkiego domu i odjeżdża z małżonkiem w podróż poślubną. Głęboko nieszczęśliwy Filip zraża do siebie całą służbę, a także przychylnie usposobioną córkę pana domu, Lucy. Bawiąc się samotnie, buduje ze wszystkich dostępnych zabawek i przedmiotów ogromne miasto. Na skutek czarów trafia do tego miasta, a za nim wędruje tam Lucy. Dwoje dzieci będzie miało okazję przeżyć wiele przygód i zjeść razem beczkę soli, zanim - rzecz jasna - nawiąże się między nimi trwała nić sympatii.<br />
<br />
Nie wiem, jak odebrałabym tę książkę ćwierć wieku temu, ale kiedy czytałam ją teraz czułam się raczej znudzona - nie brakiem akcji, ale jej nadmiarem. Miasto jest nader skomplikowane i bardzo szczegółowo opisane, stosunki między mieszkańcami są bardzo wymyślne, dzieci wędrują także poza granicami miasta, czarodziejski świat się rozrasta, nieustannie pojawiają się nowi bohaterowie, końca nie widać. Autorka ma mnóstwo pomysłów i niestety nieznośną dla mnie chęć, by znajdować dla nich racjonalne uzasadnienie (moim zdaniem świat magiczny jest magiczny i nie ma co doszukiwać się dla każdego drobiazgu jakiegoś rozsądnego wyjaśnienia). Nie jest to zła książka, raz że Nesbit złych nie pisała ;), a dwa - niektórzy uważają ją nawet za najlepszą, więc może po prostu jestem już stara i nudna... Ale myślę, że młodzi czytelnicy znajdą w niej więcej przyjemności niż ja.<br />
<br />
Powieść wydała w Polsce Nasza Księgarnia w 1973 r., w doskonałym przekładzie Ireny Tuwim i Juliana Stawińskiego, z ilustracjami Jana Marcina Szancera. Wspaniały ilustrator zmarł w roku wydania książki, czyżby to jego ostatnie ilustracje? Możecie je podejrzeć na świetnym blogu <a href="https://jarmila09.wordpress.com/category/autorzy/nesbit-edith/" target="_blank">To dla pamięci</a>. W 2002 r. została wznowiona przez wydawnictwo Zielona Sowa. <br />
<br />
Edith Nesbit, <i>Czarodziejskie miasto</i>, Nasza Księgarnia 1973.<br />
Cytat w tytule s. 90.Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-45215816535781242322015-03-31T10:51:00.000+02:002015-03-31T21:11:28.421+02:00Dziewczę z sadu - Lucy Maud Montgomery<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0P1ffpyNlMsL6mE_XrvyBVrtqR1BS9S2lbh1EhvarLsAHxBqIQgbitymyzE5msC2wVTWNKdB2d4-sI-gVMHOjkyAEM2KQes4fZHo6QgE5gg778AGGrZtoDe0vvmUmH4HxiuBMKD3-hbB7/s1600/egmont+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0P1ffpyNlMsL6mE_XrvyBVrtqR1BS9S2lbh1EhvarLsAHxBqIQgbitymyzE5msC2wVTWNKdB2d4-sI-gVMHOjkyAEM2KQes4fZHo6QgE5gg778AGGrZtoDe0vvmUmH4HxiuBMKD3-hbB7/s1600/egmont+2.jpg" height="320" width="231" /></a></div>
<i>Dziewczę z sadu</i> to chyba najbardziej słodka, cukierkowa i romantyczna z powieści Lucy Maud Montgomery. Niewiele tu jej trafnych i trzeźwych portretów czy obyczajowych smaczków, choć powieść nie jest ich całkiem pozbawiona. Historia jest wymyślna i naciągana, bohaterowie nieznośnie idealni, zakończenie nieprawdopodobne - ale całość mimo wszystko ma swój urok. Ot, staroświecki romans - przeczytałam go po raz pierwszy jako nastolatka, po raz drugi jako trzydziestoparolatka, za każdym razem z przyjemnością, choć nie jest to z pewnością moja ulubiona książka tej Autorki.<br />
<br />
Nietypowo dla Montgomery - bohaterem powieści jest mężczyzna, a właściwie ideał mężczyzny: "Na jego widok mniej fortunni śmiertelnicy zastanawiali się, jakim prawem wszystkie dary losu przypadły jednemu osobnikowi. Był nie tylko mądry i przystojny, ale również obdarzony nieokreślonym wdziękiem, niezależnym od powierzchowności i zalet umysłu" (s. 11). Eric Marshall ukończył właśnie studia i postanowił po licencjacie zająć się prowadzeniem biznesu ojca, jednak na prośbę chorego przyjaciela zgadza się na krótko przejąć obowiązki nauczyciela w szkole w Lindsay, małej rolniczej osadzie na północy Wyspy Księcia Edwarda. Śmiertelnie znudzony pobytem na tym odludziu, jak i obowiązkami belfra, Eric szykuje się już do ucieczki, gdy podczas spaceru natyka się na położony na odludziu sad, a w nim - na ideał (rzecz jasna) dziewczęcia. "Twarz dziewczyny była owalna, a jej rysy, jakby wzięte wprost z kamei, wyrażały czystość, jaką mają oblicza aniołów i Madonn ze starych obrazów, nieskalanych tym co ziemskie" (s. 52). Dorzućmy do tego aksamitną cerę, grube czarne warkocze i błękitne oczy, które "błyszczały niczym gwiazdy" (s. 52) oraz genialną grę na skrzypcach. Okazuje się jednak, że życie dziewczyny to jedna wielka tajemnica - wiadomo kim jest, ale nikt z mieszkańców wioski nigdy jej właściwie nie widział, ponieważ trzymana jest przez opiekunów w izolacji, a w dodatku z winy własnej matki obciążona jest klątwą, w wyniku której nie może mówić. Oczywiście Eric wdrapie się zwycięsko na wszelkie kłody rzucane mu przez los pod nogi, więc powieść można czytać z satysfakcjonującą pewnością, że wszystko skończy się jak najlepiej. Jednocześnie należy przymknąć oko na nietolerancję (zapewne typową dla tamtych czasów, ale nietypową dla twórczości tej pisarki), sprawiającą, że każda osoba, w której żyłach nie płynie krew Anglosasów, jest z natury rzeczy podejrzana, a miłość do osoby niemej to powód do wstydu. Drugie oko przymykamy na fakt, że dla Erica podstawową zaletą Kilmeny jest jej zjawiskowa uroda.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxe5uEbYnMwk35jDK2KY7Y0tr6-ur0sxottQ4SwWIwIeYgEb-XNbd5bGxMWj9_NrKxtzrwc3aWnLz3eF6J-WiJ6I0jf3XWd2ouJ3jprnL9IHbLaU9k_A1ZwLU22E8kEOVkFku6mpyIf80H/s1600/KilmenyOfTheOrchardCover.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxe5uEbYnMwk35jDK2KY7Y0tr6-ur0sxottQ4SwWIwIeYgEb-XNbd5bGxMWj9_NrKxtzrwc3aWnLz3eF6J-WiJ6I0jf3XWd2ouJ3jprnL9IHbLaU9k_A1ZwLU22E8kEOVkFku6mpyIf80H/s1600/KilmenyOfTheOrchardCover.jpg" height="320" width="220" /></a></div>
<br />
Powieść była pierwotnie drukowana w czasopiśmie w odcinkach pod tytułem <i>Una of the Garden</i>, dopiero kiedy wydano ją w wersji książkowej bohaterka zyskała imię Kilmeny, a powieść tytuł <i>Kilmeny of the Orchard</i>. Była to trzecia wydana powieść pisarki, po dwóch tomach Ani, ukazała się w 1910 r. Nie udało mi się znaleźć informacji, czy <i>Kilmeny </i>została wydana w Polsce przed 1945 r., ale pierwsze powojenne wydanie miało miejsce w 1989 r. (Wydawnictwo Optimus). Od tamtej pory była wielokrotnie wznawiana, pod różnymi tytułami (<i>Dziewczę z sadu, Kilmeny z sadu, Kilmeny ze starego sadu</i>, <i>Kilmeny ze Starego Sadu</i>, <i>Kilmeny z kwitnącego sadu) </i>i w co najmniej czterech różnych przekładach.<br />
<br />
L.M. Montgomery,<i> Dziewczę z sadu, </i>tłum. Magdalena Koziej, Wyd. Egmont 2014.<i> </i>Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-62153282777156536182015-03-29T20:39:00.001+02:002015-11-10T20:53:01.733+01:00Stuart Malutki - E.B. WhiteBardzo długo uczłowieczona myszka imieniem Stuart kojarzyła mi się tylko z amerykańskim filmem z 1999 r., w którym państwo Malutcy spotykają Stuarta w sierocińcu, adoptują go, a malec mimo swej myszowatości staje się pełnoprawnym członkiem ich rodziny. Oglądałam go pewnie 15 lat temu, ale wspominam z sympatią.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju9VOAstWvFpSoyqMbUVw-5F1Phsm4EmRwQOFu8IS-JpWnuRmZrj4_PShliOTmBwDGJv3gFMBfQeHdGsT_jUqaxbVtATu3myc4je-ldootnrv4MrCXVWRRY9jEy152_obG_Am53WmjM4qj/s1600/0ea2746bad731e09bcedb27d1a7a70f3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju9VOAstWvFpSoyqMbUVw-5F1Phsm4EmRwQOFu8IS-JpWnuRmZrj4_PShliOTmBwDGJv3gFMBfQeHdGsT_jUqaxbVtATu3myc4je-ldootnrv4MrCXVWRRY9jEy152_obG_Am53WmjM4qj/s1600/0ea2746bad731e09bcedb27d1a7a70f3.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Pierwowzór literacki tym razem nie do końca mnie zachwycił. Powieść z 1945 r. byłam pierwszym dziełem amerykańskiego pisarza Elwyna Brooksa White'a kierowanym do dzieci (drugim była bardzo popularna w Stanach Zjednoczonych <i>Pajęczyna Szarloty</i> z 1952 r.). Zainspirowany snem o maleńkim chłopczyku, który zachowywał się raczej jak myszka, spisał opowiadania o Stuarcie dla swoich licznych siostrzeńców (a może bratanków?), a dopiero wiele lat później przekształcił je w książkę. Odbiór książki był rozmaity - od uwielbienia po krytykę. Recenzent New York Times ocenił, że White pisze świetne sceny, zamiast tworzyć z nich historię i z tą opinią się zgadzam. Powieść, razem ze wspomnianą <i>Pajęczyną Szarloty</i> weszła jednak do kanonu amerykanskiej klasyki dziecięcej. W Polsce nie zyskała popularności - wydano ją po raz pierwszy dopiero w 1999 r., prawdopodobnie głównie ze względu na kinową ekranizację.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqWUhyphenhyphenT0OMl0k4k4kJcRCfRLcS6SDKf8TeQRNB7c9Soi44TUpZltNYiY7rtMcZf3BAYVsDHFpDytU2on-4PPhztbPtij39mBD27NvohyphenhyphenEFBakVpYxmPuOEJxv2x33wQjpScE4t_TdDXfPY/s1600/9780064400565_p0_v4_s260x420.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqWUhyphenhyphenT0OMl0k4k4kJcRCfRLcS6SDKf8TeQRNB7c9Soi44TUpZltNYiY7rtMcZf3BAYVsDHFpDytU2on-4PPhztbPtij39mBD27NvohyphenhyphenEFBakVpYxmPuOEJxv2x33wQjpScE4t_TdDXfPY/s1600/9780064400565_p0_v4_s260x420.JPG" width="213" /></a></div>
<br />
Dlaczego książka mnie nie zachwyciła? Już sam pomysł, że kobieta rodzi dziecko (w filmie mowa o adopcji), które okazuje się być myszą, wydał mi się dość upiorny, choć można odczytać go bardzo pozytywnie - rodzice nie odrzucają dziecka, nie dają mu odczuć, że jest inne. W pełni akceptują Stuarta i starają mu się zapewnić jak najlepsze warunki rozwoju. Raziło mnie jednak wrażenie, że Autor nie może się jakoś zdecydować na spójną konwencję. Jest trochę strasznie, trochę śmiesznie, trochę przygodowo, trochę familijnie, trochę absurdalnie, trochę romantycznie, trochę... Wszystkiego po trochu i każda scena z osobna ciekawa, ale dla mnie nie tworzyły one spójnej opowieści. Mam wrażenie, ze dla Autora w sumie też i może stąd otwarte zakończenie - robiące wrażenie urwanego. Jakby też nie bardzo wiedział, dokąd to wszystko zmierza.<br />
<br />
Powieść jest króciutka, liczy raptem 100 stron, więc polecam jako małą ciekawostkę :) Ukazała się w serii klasyków dziecięcych wydawnictwa Prószyński i S-ka w 1999 r.<br />
<br />
Powieść, jak wspomniałam, została dość luźno zekranizowana w 1999 r.:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGL5RZVrC8sU10ILXKSATntFDpaT2i_a_tm-wps9wbJPo0lWJkB4Pla7I1_bbHbvjYpipQCRLSvM3O0_gCiQPOEFGKAOFfwWGOTqd_n8bWR_2-OY5sPkCBOVeqsQH56rLRLI6katKgX64o/s1600/k,Njk0MzMxOTIsNDcxNzE1ODY=,f,Stuart-Malutki_Rob-Minkoff_images_big_8_CTS28809D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGL5RZVrC8sU10ILXKSATntFDpaT2i_a_tm-wps9wbJPo0lWJkB4Pla7I1_bbHbvjYpipQCRLSvM3O0_gCiQPOEFGKAOFfwWGOTqd_n8bWR_2-OY5sPkCBOVeqsQH56rLRLI6katKgX64o/s1600/k,Njk0MzMxOTIsNDcxNzE1ODY=,f,Stuart-Malutki_Rob-Minkoff_images_big_8_CTS28809D.jpg" width="224" /></a></div>
<br />
Co ciekawe, trzy lata później nakręcono drugą część, która miała dużo więcej wspólnego z książką:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxHLxdvqAw9zWOKWwHxyFBV8egmu3RCLDChibwe6lDNLZgzTODZndxWkHGBOZ8b6zWNF_-Peg6Gld4OcY9ZdVaLgKO6JlH-sjH3-iLRyxD6R1oRp3Aeuh57B3vn2wotAUGXMXBmJ86Yol1/s1600/6901217.3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxHLxdvqAw9zWOKWwHxyFBV8egmu3RCLDChibwe6lDNLZgzTODZndxWkHGBOZ8b6zWNF_-Peg6Gld4OcY9ZdVaLgKO6JlH-sjH3-iLRyxD6R1oRp3Aeuh57B3vn2wotAUGXMXBmJ86Yol1/s1600/6901217.3.jpg" width="221" /></a></div>
W 2005 r. powstała trzecia część, która trafiła od razu do dystrybucji video, a w przeciwieństwie do pierwszych filmów, była w całości animowana:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBIC3Sr_47ClWK99CfjuDRgla89rWi8D1xflLZLUM5hNOzLHXFFPGn00KaOKYUxrvFm1tPmXb03F52obHTFj_vIuKqbf-L9FwbNC-tvXU__BqmkcnmMdSxFMoQWMLSoSjOpCL4KyaE-J07/s1600/stuart-malutki-3-b-iext6116589.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBIC3Sr_47ClWK99CfjuDRgla89rWi8D1xflLZLUM5hNOzLHXFFPGn00KaOKYUxrvFm1tPmXb03F52obHTFj_vIuKqbf-L9FwbNC-tvXU__BqmkcnmMdSxFMoQWMLSoSjOpCL4KyaE-J07/s1600/stuart-malutki-3-b-iext6116589.jpg" width="224" /></a></div>
<br />
W 2003 r. powstał też kilkunastoodcinkowy animowany serial HBO, który jednak oparty był na ekranizacjach, a nie książce.<br />
<br />
E.B.White, <i>Stuart Malutki</i>, Prószyński i S-ka 1999.Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-62068465719424010042015-02-19T21:46:00.000+01:002015-11-10T20:54:39.373+01:00Gałka od łóżka - Mary NortonZachwycona <a href="http://dzieciiksiazki.blogspot.com/2015/01/pozyczanie-to-zajecie-wymagajace-duzych.html">pierwszym tomem Pożyczalskich </a>popędziłam do biblioteki po debiut Mary Norton, czyli "Gałkę od łóżka". Mówiąc ściśle, jest to wydane w jednej książce tłumaczenie obu tomów o zaczarowanej gałce od łóżka - <i>The Magic Bed Knob </i>(1943) i<i> </i><i>Bonfires and Broomsticks</i> (1945) (angielski tytuł wydania zbiorowego to <i>Bed-Knob and Broomstick</i> (1957))<i>. </i>Nie tylko treść, ale i polskie wydanie jest już klasykiem - w tłumaczeniu Ireny Tuwim, ilustrowane wspaniale przez Jana Marcina Szancera<i>. </i>Szczęśliwie się złożyło, że powieść postanowiło<i> </i>wznowić Wydawnictwo Dwie Siostry w serii Mistrzowie Ilustracji (w 2011 r.), dzięki czemu urok pierwszego wydania polskiego został zachowany w całości.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvmQawaz8T8KmwDzJyZXa20ishO5Zc3Ts-7VSxKYMQRxOefIlR-mz7mK76cpk0R3GWPFrV6zAmxElb_R3KKQRkV9adKcPhvz4nj6QJCvtd_VFDcaiYkbTELts6dEfdO42AqsW7RR-73H4w/s1600/201208201206460.44205300d.jpg" width="273" /><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrs3u7IWF72WLjFwAsSR0kF2bzR1fQmlRWChN78BSyE00jF_2Q4iVlvINk2jzMG7tFIIPps5eJhIKhnLICSBd6h1QLIU8hdMjNURCLhGuocKNk09-POrvxphnrN3hBGBux8oHbV6NywrOv/s1600/phpThumb_generated_thumbnailjpg.jpg" width="263" /></div>
<br />
<br />
Jak wiadomo, większość fantastycznych przygód przydarza się dzieciom z dala od rodziców, przynajmniej w powieściach. Pewnego lata trójka rodzeństwa, Kasia, Karolek i Pawełek, została wysłana na wieś do ciotki. Wakacje zapowiadały się niezbyt ciekawie - przynajmniej dopóki Pawełek nie zauważył sąsiadki, panny Price, latającej na miotle. Panna Eglantyna Price, początkująca czarownica, ofiarowała dzieciom zaczarowaną gałkę od łóżka - wystarczyło ją przekręcić, a łóżko przenosiło się w dowolnie wybrane miejsce. Idealna rzecz, żeby natychmiast wpakować się w kłopoty... ale i przeżyć mrożącą krew w żyłach przygodę.<br />
W drugiej części książki (pierwotnie - w drugim jej tomie) dzieci powracają na wieś, tym razem do domu panny Price, która zarzuciła naukę czarów. I tym razem jednak podróż zaczarowanym łóżkiem nie ominie bohaterów. Przenoszą się w przeszłość - w środek pełnego zabobonów XVII-wiecznego Londynu, gdzie spotykają czarownika Emeliusza. I trudno powiedzieć, czy go ratują, czy wprost przeciwnie...<br />
<br />
Świetna lektura, która specjalnie się nie zestarzała i doskonal nadaje się na półkę w dziecięcym pokoju, tuż obok serii o Mary Poppins i powieści Edith Nesbit.<br />
<br />
"Gałka od łóżka" została wydana także w 1998 r. przez wydawnictwo Prószyński i S-ka.<i></i><br />
<i><br /></i>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMDDTNY549X_q3YzG3bCsmq67lyW3evEOqm0G-E3Yrn5pzm0cfWQhq0KzUpVR_Tbz7PV7RuJdAArpwUVix3Tp6KNWIzjYm2TBWGh88Cj2IbQ9lm0sQURLIAJg_wf1A1_91G65kQwUn70hg/s1600/Galka-od-lozka_Mary-Norton,images_product,9,83-7180-981-6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMDDTNY549X_q3YzG3bCsmq67lyW3evEOqm0G-E3Yrn5pzm0cfWQhq0KzUpVR_Tbz7PV7RuJdAArpwUVix3Tp6KNWIzjYm2TBWGh88Cj2IbQ9lm0sQURLIAJg_wf1A1_91G65kQwUn70hg/s1600/Galka-od-lozka_Mary-Norton,images_product,9,83-7180-981-6.jpg" /></a></div>
<br />
W 1971 r. książka została sfilmowana przez studio Walta Disneya, a film ów nie ma absolutnie nic wspólnego z powieściowym pierwowzorem. Mimo tego oceniany jest jako udany i bywa porównywany z adaptacją Mary Poppins (równie odległą od oryginalnej powieści zresztą).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwW1s1IxlGSwjgQFR0j9OLeusGUi6XkldhYDWoil4_rRjb74uN3Ta0r7U6yR0bZ1spFWMcRmxkuPuGJCoaNZ8x1lGx9q0fYknKM_j_JR1mWDIe_3NM8q3YM7Nlxz4pkUvP1gq0yh1YLZej/s1600/bedknobs-3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwW1s1IxlGSwjgQFR0j9OLeusGUi6XkldhYDWoil4_rRjb74uN3Ta0r7U6yR0bZ1spFWMcRmxkuPuGJCoaNZ8x1lGx9q0fYknKM_j_JR1mWDIe_3NM8q3YM7Nlxz4pkUvP1gq0yh1YLZej/s1600/bedknobs-3.jpg" width="229" /></a></div>
<br />Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-71888731468637421382015-02-15T21:32:00.000+01:002015-02-15T21:37:09.307+01:00Dziedziczka z Blenheim - Geraldine Mockler<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy38tzlKwzimXilj2E5m986GLrEJA9fNOWvSEocx6YvG8wg5lS36MJvPos5PiUX5u_YZXHYJEJaW1QQdKzHb-ewWktKKQZk4YXVWBDd-FxDWyXfeC2_tFeuxj_9DKUEVDq3QX_d3giRKBG/s1600/4f1325702b794236906a9673360487c9_645ddb40720a3cbbea264b74300379b72f9d18c1-m1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy38tzlKwzimXilj2E5m986GLrEJA9fNOWvSEocx6YvG8wg5lS36MJvPos5PiUX5u_YZXHYJEJaW1QQdKzHb-ewWktKKQZk4YXVWBDd-FxDWyXfeC2_tFeuxj_9DKUEVDq3QX_d3giRKBG/s1600/4f1325702b794236906a9673360487c9_645ddb40720a3cbbea264b74300379b72f9d18c1-m1.jpg" /></a></div>
Geraldine Mockler to brytyjska autorka powieści dla dziewcząt, tworząca na przełomie XIX i XX wieku, całkiem zapomniana nawet we własnym kraju. W Polsce ukazała się tylko jedna jej książka - "Dziedziczka z Blenheim" (oryginalny tytuł to "Cousin Betty") - wydana w 1996 r. w serii Naszej Księgarni "O dziewczynach dla dziewczyn".<br />
<br />
"Dziedziczka z Blenheim" to urocza ramotka, staroświecka powiastka o tym jak dobre dziewczęce serce potrafi przezwyciężyć cudze uprzedzenia. Nic wielkiego, nic co warto znać, po prostu sympatyczna, nieskomplikowana historia, która pozwala przyjemnie spędzić jeden krótki wieczór (książka ma zaledwie około 180 stron).<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOQqsQfJock-oYsl0yYk28s4K1dZAKIXVbmPUxtHAozBNeSXH37K_F7q3jZQ4Vnib-kB2JOFPx5VaeG_dIK6m6y1bTjXIYRHOeWq7kbWDdRmHWWFksMkiCVMo4lOujfMTQCzTqc78z20TC/s1600/417Y01RZ4YL._SY344_BO1,204,203,200_.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOQqsQfJock-oYsl0yYk28s4K1dZAKIXVbmPUxtHAozBNeSXH37K_F7q3jZQ4Vnib-kB2JOFPx5VaeG_dIK6m6y1bTjXIYRHOeWq7kbWDdRmHWWFksMkiCVMo4lOujfMTQCzTqc78z20TC/s1600/417Y01RZ4YL._SY344_BO1,204,203,200_.jpg" height="320" width="233" /></a></div>
Trzy siostry, Delia, Katarzyna i Klaudia, osierocone we wczesnym dzieciństwie, zostały przygarnięte przez daleką i bardzo bogatą kuzynkę Annę. Wychowane w zbytku, przyzwyczajone do stylu życia klasy wyższej, zostają - po nagłej śmierci swej dobrodziejki - niemalże wyrzucone z salonów na bruk. Kuzynka Anna nie spisała testamentu, więc cały jej majątek przeszedł na ręce jej bratanicy Elżbiety, której kobieta nawet nie znała (jej brat został wydziedziczony i zerwał więzi z rodziną).<br />
Siostry zmuszone były opuścić swą dotychczasową rezydencję, przenieść się do maleńkiego domku, daleko na odludziu i utrzymywać się z bardzo skromnego rocznego dochodu. Dumna Delia stanowczo odrzuciła propozycje Elżbiety (przekazywane przez prawnika), gotowej pomóc nieznanym krewniaczkom. Nie wiedziała jednak, na co stać kuzynkę Betty.<br />
Wcześnie osierocona Betty, wychowywana przez dwie oschłe stare panny, postanowiła wreszcie spełnić swoje marzenie - którym nie było wcale zdobycie majątku (do tej pory żadnego nie miała), lecz rodziny. Pod przybranym nazwiskiem udała się do miasteczka, w którym zamieszkały dziewczęta, gotowa skruszyć serca zawziętych sióstr.<br />
<br />
Jest ciepło, miło, miejscami zabawnie i wszystko kończy się dobre. Rozgrzewająca lektura na zimę.<br />
<br />
<br />
<br />Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-84584415413450515552015-02-08T18:30:00.000+01:002015-02-08T20:54:37.153+01:00Klasyka Pięknie Wydana - Seria Romantyczna wydawnictwa EgmontSeria Romatyczna wydawnictwa Emont liczy sobie obecnie pięć pozycji. Kierowana jest, jak można się domyślić, do płci pięknej - nie tylko do jej młodych przedstawicielek (ok. 13-16 lat), ale także do ich "wiedzionych sentymentem mam i babć".<br />
<br />
Wiekowo plasuję się już w sumie na pozycji sentymentalnej matki nastoletnich dzeci (choć posiadam tylko bardzo nieletnie), ale po serię sięgnęłam z przyjemnością. Książki charakteryzuje wygodny nieduży format, urokliwe okładki (utrzymane w jednoznacznie romantycznej stylistyce), porządny skład. Urzekły mnie kwiatowe wzory na wewnętrznej stronie okładek - w każdej książce inne. Bardzo sobie cenię takie detale. Wydanie jest moim zdaniem idealne dla dorosłych wielbicielek klasyki dla dziewcząt. Gdybym była dzieckiem, brakowałoby mi w nich ilustracji, zwłaszcza w "Małej księżniczce", odpowiedniej dla dzieci młodszych niż nastoletnie.<br />
<br />
Wydawnictwo nie ma na razie konkretnych planów co do kontynuowania serii, ale ja mam ogromną nadzieję, że zostaną w niej wydane książki Jean Webster - "Tajemniczy opiekun", do której bardzo chętnie powracam, a zwłaszcza "Kochany wrogu", której w ogóle nie da się znaleźć w polskim wydaniu książkowym.<br />
<br />
Do tej pory ukazały się: <br />
<br />
Eleanor H. Porter, <i>Pollyanna</i>, tłum. Tadeusz i Halina Evertowie, Egmont, Warszawa 2013.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKAroHxJzoucvFY9MKS7kFJLBXrkweITNnnK2PRHb4qLxCpis-pjuKNiaByzKlItO_U8RFdLCre3GlvaWLKA59zZHsYuI2KfreBL0Kl0bAKC6UPlFxzd54DUoLSVKciBDTV-SiEZ7aRun4/s1600/egmont+4.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKAroHxJzoucvFY9MKS7kFJLBXrkweITNnnK2PRHb4qLxCpis-pjuKNiaByzKlItO_U8RFdLCre3GlvaWLKA59zZHsYuI2KfreBL0Kl0bAKC6UPlFxzd54DUoLSVKciBDTV-SiEZ7aRun4/s1600/egmont+4.jpg" /></a> </div>
<br />
<br />
Eleanor H. Porter, <i>Pollyanna dorasta</i>, tłum. Tadeusz i Halina Evertowie, Egmont, Warszawa 2013.<br />
Bardzo podobają mi się okładki obu tomów o Pollyannie, moim zdaniem są najlepsze w serii.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUyPTNFHMpeJGnkhmn7LojjU0Io5m-EoQ8JD2FsR9XP2r6cdiXutf1UgoNAt2k4-tUcRwS0Ytfe04A3eOSlQWnT-p8-P1u3Wl1pA6cP2moLEEnRNcJ6bpjcsZuOcc8UeV99Ggd3Mban0Z4/s1600/75920138.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUyPTNFHMpeJGnkhmn7LojjU0Io5m-EoQ8JD2FsR9XP2r6cdiXutf1UgoNAt2k4-tUcRwS0Ytfe04A3eOSlQWnT-p8-P1u3Wl1pA6cP2moLEEnRNcJ6bpjcsZuOcc8UeV99Ggd3Mban0Z4/s1600/75920138.jpg" height="400" width="288" /></a></div>
<br />
<br />
Frances Hodgson Burnett, <i>Mała księżniczka, </i>tłum. Józef Birkenmajer, Egmont, Warszawa 2014.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgesHi82tgDn0AbRH5MroSYHSARMv4kh9q_UFezdgpH0_ffmDkAWd1cymrKk14RiYVrOLv88t04QQPqdRzacjwJAZceLjpXogU9Zu8q1-JD1WIahOmwQIkNRcnREmTn0Ry5SLY9DYnneZJp/s1600/egmont+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgesHi82tgDn0AbRH5MroSYHSARMv4kh9q_UFezdgpH0_ffmDkAWd1cymrKk14RiYVrOLv88t04QQPqdRzacjwJAZceLjpXogU9Zu8q1-JD1WIahOmwQIkNRcnREmTn0Ry5SLY9DYnneZJp/s1600/egmont+1.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Lucy Maud Montgomery, <i>Dziewczę z sadu</i>, tłum. Magdalena Koziej, Egmont, Warszawa 2014.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsL7zvYEoSGaREV6UKoJR9Qmo1jziNQHGUY7KEqCV1phqP7He4bIb1c6BsyTIN8FHzGrBkMDGBfhJlLH5L6_sQDcRKfkcDXqEKhWiK5zH81EYGPAUz3l0RQ2hbIsOBB1VtllA3eXxlAYnT/s1600/egmont+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsL7zvYEoSGaREV6UKoJR9Qmo1jziNQHGUY7KEqCV1phqP7He4bIb1c6BsyTIN8FHzGrBkMDGBfhJlLH5L6_sQDcRKfkcDXqEKhWiK5zH81EYGPAUz3l0RQ2hbIsOBB1VtllA3eXxlAYnT/s1600/egmont+2.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Lucy Maud Montgomery, <i>Błękitny zamek</i>, tłum. Joanna Kazimierczyk, Egmont, Warszawa 2013.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5iGKA_3_aptFsioUCt2paw1PGyFBZ0nXcvLsNzTBjOGN00y9GRJlJMNII8CrnXwOET_9kf1YCBwLP6i8FfDKkbcWzrn-_lmkTJYPPQTCf34tawbTnbE-IiIgZUp-bPRl18Nkq6uPAyLb-/s1600/egmont+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5iGKA_3_aptFsioUCt2paw1PGyFBZ0nXcvLsNzTBjOGN00y9GRJlJMNII8CrnXwOET_9kf1YCBwLP6i8FfDKkbcWzrn-_lmkTJYPPQTCf34tawbTnbE-IiIgZUp-bPRl18Nkq6uPAyLb-/s1600/egmont+3.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKAroHxJzoucvFY9MKS7kFJLBXrkweITNnnK2PRHb4qLxCpis-pjuKNiaByzKlItO_U8RFdLCre3GlvaWLKA59zZHsYuI2KfreBL0Kl0bAKC6UPlFxzd54DUoLSVKciBDTV-SiEZ7aRun4/s1600/egmont+4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
O poszczególnych książkach opowiem w kolejnych wpisach (bo oczywiście pochłonęłam serię w ciągu kilku dni).<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDCHJvNjumynqM6cF3exmC1c5ezpWc2k-iDnwXOlTMP-MN0jqV8F6vjOxzf6qnH1MhHu7F39Kj27H3_WJd2HSwX3piASxPhZuX5pDffanKST03gzfGHtKP3KlsernAoyAvd75QFVPPt3JQ/s1600/egmont+5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<br />Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6788247461013882749.post-35266040396382118032015-01-21T12:09:00.000+01:002015-01-21T12:09:43.419+01:00"...w pewnym sensie ważniejszym domem jest dom dziadków. Jest po prostu więcej domem. Domem zawsze naszym i zawsze dla nas otwartym." (Anna Kamieńska, Samowarek mojego dziadka)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRizJ_zFZVfDvgwMviF5qmBoUgxKkrE5zZJE4Ne3OLYpln7rlBvMXE5KydI0oaTDfS5C2dGEj2F9x6uj5CCkLrjTR8DkpHhPmIUFhZeNeYQbbpcfSCdjaVdg8z-qIFka_J5O1rvhiy2h3f/s1600/201209251111020.84830800d.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRizJ_zFZVfDvgwMviF5qmBoUgxKkrE5zZJE4Ne3OLYpln7rlBvMXE5KydI0oaTDfS5C2dGEj2F9x6uj5CCkLrjTR8DkpHhPmIUFhZeNeYQbbpcfSCdjaVdg8z-qIFka_J5O1rvhiy2h3f/s1600/201209251111020.84830800d.jpg" height="320" width="262" /></a></div>
Ciepła opowieść w sam raz na Dzień Babci i Dzień Dziadka, o wspaniałej relacji łączącej dziadków z wnukami.<br />
<br />
Myrka i Piotrek mają oczywiście swój dom rodzinny, z kochającą mamą i czasem nieco surowym, ale równie kochającym ojcem, filologiem klasycznym. Jednak przedkładają nad niego dom dziadków, w którym czują się najbardziej u siebie. Drewniany dom (żadnych wielkich wygód, telewizora, komputera - kto o tym wtedy słyszał, telefonu nawet brak), pełen tak cudownych skarbów jak stary samowar, który dziadek przerabia na automobil, czy guziki gromadzone przez babcię, a jeszcze bardziej - pełen miłości i akceptacji. Piotrek jest szalonym wynalazcą (zdaje się, że odziedziczył te ciągoty po dziadku właśnie), a jego wynalazki, jak choćby Maszyna do Straszenia Nieproszonych Gości, potrafią przyprawić ojca prawie o zawał. Dziadek natomiast, zamiast się denerwować, chętnie bierze udział w udoskonalaniu przedziwnych wytworów wnuczkowej wyobraźni. Babcia zwana Rzymem (a także Sekundą, Minutką i milionem innych imion) ma ogromne poczucie humoru, uwielbia tańczyć i zbierać grzyby, z każdym chętnie porozmawia, a wnuki spokojnie wyratuje z dowolnych tarapatów, czy to zniszczony strój galowy, czy ucieczka z domu. Każdemu życzyłabym takich dziadków, a sobie - żeby kiedyś być taką babcią dla własnych wnuków. Historie o domu dziadków przeplatane są baśnią, opowiadaną przez dziadka, o dzielnym królu Mateuszu i jego spotkaniach z czterema żywiołami.<br />
<br />
Powieść ukazała się po raz pierwszy w 1967 r. i doczekała wznowienia w 1970 r. - nowszych wydań brak. Sama nie zetknęłam się z tym tytułem w dzieciństwie, nie w całości. Ale fragment o świętowaniu lanego poniedziałku ("Empiryczne mazurki") był zamieszczony w zbiorze opowiadań i pamiętam go doskonale (tytułu zbioru nie mogę sobie przypomniec, ale postaram się uzupełnić tę informację).Madikahttp://www.blogger.com/profile/05948018716945390994noreply@blogger.com0